Hiakyelere yorumlarınız

ricaederim canım bizim amacımız zaten birbirimize destek vererek gerçeçekleşecek inşallah:)

Ben ikinci hikayeyi görmedim canım okur yaparım yorum, ikinci hikaye birden doubles diye başlayanmı yoksa?

ikinci hikayede süper olmuş canım emeğinize sağlık .Bu arada hayal güçün çok geniş ve süper teprik ederim canım

Bize verdiğiniz destek için ve yorumlarınız için hepinize çok çok teşekkür ederim

Çığlık atarak yatağımdan fırladım.Yine kabus görmüştüm.Son zamanlarda bu çok sık oluyordu.Her gece kabus dolu rüyalar görmek beni çok yıpratmıştı.Artık onsuzluğa dayanacak gücüm kalmamıştı. Tamam ... Kabul ediyorum çok hatalıydım ama o zamanlar böyle olacağını tahmin edemezdim ki...
Aklıma yine o eski günler geldi.
Aynı okuldaydık.O beni çok seviyordu.Bu her halinden belliydi.Bana bakarken gözleri parlıyordu. Romantikti,duygusaldı,beni anlıyordu ve bana değer veriyordu.Kısacası her kızın istediği özelliklere uygun bir kişiydi.Ama ben aynı hisleri aynı yoğunlukta ona karşı hissedemiyordum.Yine de ona bir şans verdim.Amacım onunla oynamak değildi. Olmadı... Sürdüremedim.Ayrılmak zorundaydım.O her ne kadar ayrılmak istemesede bunu kabullenmek zorunda kaldı.
Şimdi ne değişti peki ? Tv de onu görmüştüm ve onu ne kadar özlediğimi fark etmiştim.Hiç değişmemşti hala aynıydı.Yıllar önceki masumiyeti utangaçlığı ve yakışıklılığı... Sanki aklımı başımdan almıştı. Ona aşık mı olmuştum? Bu neyi değiştirirdi ki? Yıllar sonra karşısına geçip ne diyecektim? Onu bir kez olsun arayıp sormayan bir kız arkadaşı neden görmek istesin ki? Ama onunla görüşmezsem ben de çıldıracaktım.Acaba beni unutmuş muydu? Tam bir çıkmazın içindeydim. Kalktım bilgisayarı açtım. Onun videolarını izlemeye başladım.Gülüşü,bakışları, hareketleri herşey aynıydı.Aradan geçen yıllar onu hiç değiştirmemişti.Sadece biraz daha olgunlaştırmıştı. Peki ama bu kadar özlem niyeydi? Benim hissettiğim neydi?
Evet şimdi anlıyorum ona aşık olmuştum. Onu izlerken gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Kötü durumdaydım. Ona ulaşmalıydım. Konserlerine bilet almıştım. Onu tekrar canlı canlı görmeme saatler kalmıştı.Kafamı toparlamak için yatağa geri yattım.Uyuya kalmışım.
Uyandığımda saat 11'e geliyordu. Bu kadar saat nasıl uyuduğuma ben bile şaşırmıştım. Kahvaltı ettim. Evde biraz oyalandım ve konser için hazırlanmaya başladım. Evden çıktım. Aklımdan şunlar geçiyordu :
Onunla görüştüğümde ya beni hatırlamazsa? Ya herşey istediğim gibi olmazsa? Ya bugüne kadar içinde biriktirdiği herşeyi yüzüme vurursa?
Ne yapacağımı bilmiyordum. Bildiğim tek şey onu çok sevdiğim ve onu gerçekten çok özldeğimdi...
***********
Konser salonundaki yerimi aldım. Beni fark etmiyordu. Zaten nasıl fark edebilirdik ki? Binlerce insan vardı burada. Beni fark etmesini beklemek aptallık olurdu. Konser bitti... Hatta aradan 1 saat geçti. Ben bir umut kapıda bekliyordum. Onu hala görememiştim. Ağlaya ağlaya eve gittim. Ama vazgeçmedim.Sürekli mektuplar gönderiyordum. Ona ulaşmak için tüm imkanları zorluyordum ama bir türlü cevap alamıyordum. Artık dayanacak gücüm kalmamıştı. Bir kağıt yazacaktım ve bu kağıdı şirketlerine gidip kendisine verecektim.
Gece yazdığım kağıdı aldım ve yola çıktım. Yürüyecek halim yoktu ama dayanmalıydım. Az yolum kalmıştı. Başım çatlayacak derecede ağrıyordu. Ağlamaktan gözlerim şişmişti. Önümü zor görüyordum. Karşımda duran DSP binasını güçlükle seçebilmiştim. Tam herşeyin daha güzel olacağını düşünüp kendimi rahatlatmaya çalışırken acı bir fren sesi duydum. Daha sonra herkes etrafıma toplandı. İnsanlar telaş içinde oraya vuraya koşuşturuyorlardı. Binanın önüne gelen arabadan herşeyden habersiz 5 çocuk indi. İçlerinde o da vardı. AAAHHH!!! İşte beni fark etmişti. Koşa koşa yanıma ulaştı. Bana dikkatlice bakıyordu. Elimde sıkı sıkı tuttuğum kağıdı aldı ve okumaya başladı. Okurken gözlerinden yaşlar geliyordu. Kağıtta aynen şöyle yazıyordu:
Seni Hep Sevdim...
Çocuktum, telafisi olmayan bir hata yaptım.
Ama seni hiç unutmadım.
SENİ SEVİYORUM.
Herşey için özür dilerim ....
KYU JONG...
Son cümleyide okuduktan sonra çığlık atmaya başladı. Ağlaması şiddetlenmişti. Üzerime kapandı.
-Seni hiç unutmadım, dedi. O günlere dair herşey hala aklımda. N'olur kalk ayağa. Ben herşeye yeniden başlamaya hazırım... Seni düşünmeden affedebilirim...
***
O bunları söylerken ambulans çoktan gelmişti. Beni Kyu Jong'un kollarından çekip aldılar. SS501 üyeleri ise Kyu Jong'u sakinleştirmeye çalışıyorlardı. Kyu benim ambulans bindirilişimi izlerken ismimi söylüyordu. Ambulans giderken ardımdan bakakaldı. Dizlerinin üzerine çöktü.
" Beni Bırakma!" diye ağlıyordu ...

ayyyy harika olmuş canımm ellerine sağlık hiç bitmesin istedim inan ki !

Bu hikayede çok güzel ama neden böyle kesik kesik veriyorsunuz yazdıpınız hikayelerin içinden paragraf paragrafmı veriyorsunuz bu konu çok süper ele alınsa uzun uzun yazılabilir gerçekten çok beğendim

beğenmenize çok sevindim kızlar nurunda dediği gibi kitap için uzatmamız şart

bencedee

MinNie ve shin_neul hikayelerinizi çok beğendim . Betimlemeler falan süper Kitabınız çıkınca(çıkarsa demiyorum çıkacağını ümit ediyorummm) ilk alacaklardan biri benim; moralinizi yüksek tutun çünkü bu işte iyisiniz Kyu Jong'un böyle istemeden ayrıldığı bi kız arkadaşı vardı, fikir ondan çıktı sanırım; Kyo okusa eminim o da çok duygulanırdı...

Evet my_angel fikir ordan çıktı Bu arada söylediklerin için çok saol söylediklerin bize gerçekten moral verdi

Ne demek kızlar, yazmaktan vazgeçmeyin Ben hikayelerinizi yazılan çoğu hikayeden daha iyi buluyorum

Diğerlerinide beğenmene çok sevindim inşallah yakında yenilerini yazacağız

Kitabınız için merakla bekliyorum Nur ve Burçin.Gerçekten yazdıklarınız çok güzel

Hep yazmaya devam edin sakın bırakmayın ve içinde ss501 eksik olmasın

Desteğin için çok teşekkürler