Toplu Hikaye 1: Aradığım Cennet

Yazar : my_angel:



Seul'deki kalabalık caddelerden birinde bir
kaza olmuştur. Ve bu nedenle trafik kilitlenmiştir. O sırada Kore'nin
en popüler kanalındaki canlı yayına yetişmeye çalışan SS501 ne
yapacağını şaşırmış bir halde yarım saattir limuzinlerinde beklemekten
sıkılmışlardır. Şoförlerini olay yerine gönderip ne olduğunu öğrenmek
isterler. Adam geri geldiğinde yaralı bir kızın bulunduğunu ama
hastaneye gitmeyi reddettiğini söyler. Bunu duyunca hepsi çok şaşırır ve
Jung Min 'Bence gidip baksak iyi olacak' der.
Olay yerine gelirler ancak kız oldukça inatçıdır.Zaten önce bağırışlarını duyarlar...
'Ah...Hayır gitmeyeceğim dedim. Rahat bırakın beni.'
Sağlık görevlileri ise onu ikna etmeye çalışmaktadır.
'Bakın hanımefendi hastaneye gitmezseniz ciddi bir travma geçirebilirsiniz...'
'Beni rahat bırakın!!!...Ah... öleceğim sanırım...'
O sırada durumu herkes gibi SS501 de trajikomik bulmuştur. Jung Min kendini daha fazla tutamaz ve araya girer.
' Merhaba, beni tanıyor olmalısınız. Size yardım etmeme izin verin.'
Kız gözlerini kısarak bir süre bakar sonra
' Sizi neden tanımam gerektiğini bilmiyorum ama tanımadığıma eminim. Yardımınızı istemiyorum...'
'Aishh inatçı!! Hyun, Jun bana yardım edin onu kaldıralım.'
'Heyy
dokunma bana!! Gidin başımdan kendim kalkabilirim!!' deyip ayağa kalkar
ve o anda burnundan kan boşalmaya başlar. Olduğu yere yığılır. Herkes
şaşkınlıktan ne yapacağını şaşırmıştır.
Kyu
'Hey yolu açın, onu
ambulansa bindirmeliyiz.' diye bağırır telaşla. Kız, sağlık görevlileri
tarafından ambulanstaki sedyeye yatırılır. Jung Min daha önce böyle bir
şeyle karşılaşmadığı için şoktadır ve inatla o da ambulansa binmek
ister. Saeng de onu yalnız bırakmaz. Onlar ambulansla hastaneye yol
alırken, Hyun, Jun ve Kyu da limuzinle onların peşinden gelirler.

Yazar: my_angel


Kız uyanınca hemşire serumunu son kez kontrol edip çıkmıştı.
' Neden sana anlatayım?? Hem seni gözüm tutmadı, beni yalnız bırak.'
Jung Min artık kızmaya başlamıştı.
'Ne?? Cidden sinirlerimi zorluyorsun.'
'Asıl sen beni zorluyorsun' dedi kız inatla.
O sırada Saeng odaya gelir.
'Uyandın mı? Bizi çok meraklandırdın, iyi misin?'
Bu sırada aldığı içeceklerden birini Jung Min'e fırlatır, Jung yakalar ama yüzü asılmıştır.
'Teşekkürler. Ama iyiyim.'
Jung Min'e bakıp Saeng'e
'Siz arkadaş mısınız??? ' der şaşkınlıkla.
Saeng gülerek
'Evet ama sen ne olduğunu anlatacak mısın?'
Kız bir süre düşündükten sonra
' Zaten geç kaldım, değil mi?'
Soran gözlerle kıza bakıyorlardı.
'Bu akşam Japonya'ya gitmem gerekiyordu ama uçağı kaçırdım...'
Jung Min
'Onun için mi öyle inat ettin? Bence senin psikolojik sorunların var. Bir insanın sağlığı her zaman daha önemlidir.'
Kız sinirli bir şekilde Jung Min'e bakıyordu.Tam ağzını açacakken Saeng araya girdi.
'Adını söylemedin.Ve sanırım yabancısın.'
'Evet Türkiye'den geldim. Adım Rüya. Senin adın ne?
'Young Saeng'
Kız gülümsüyordu, o anda
'Ben de Park Jung Min, memnun oldum Rüya'
' Atlamasan olmaz zaten değil mi???'
bu tepkiyi beklemiyordu. Ama kızmak yerine
'Gerçekten bizi tanımıyor musun? 'dedi Jung Min adeta çocuk merakıyla.
Kız bıkkınlıkla bakışlarını devirdi,
'Ah...eğer o magazin programlarındaki tuhaf tiplerdenseniz, hayır tanımıyorum...'
Saeng dayanamayıp gülmeye başlamıştı. O sırada kapı açıldı.Gelenler Kyu, Hyun ve Jun'dan başkası değildi.

Yazar: shin_neul


Hyun, Kyu ve Jun yüzlerinde saklamaya çalışıp beceremedikleri endişeyle içeri girip yatağın etrafına oturdular. Üçüde aynı anda
'Geçmiş olsun.'
Kyu: Daha iyisin ya?
Rüya: Ah evet iyiyim teşekkürler.
Hızla
yerinden doğuldu ama bu ona baş dönmesinden başka birşey getirmedi.
Başı dönüp sendeledi. Jung min hızla onu tutup yatağına geri itti. Rüya
ise bundan çok şikayetçiydi. Onun kendisine dokunmasını istemiyordu.
Rüya: Ya dokunma.
Jung min'in artık sabrı taşmıştı.
Jung min: Of ne istiyorsun sen benden? Ne bu tavır bana karşı?
Rüya: Seni gözüm tutmadı.
Jung min: Peki neden?
Rüya: Bir nedene gerek var mı?
Tam Jung Min ağzını açıp birşey diyecektiki araya Young Saeng girdi.
Young: Rüya, Jung Min tamam bırakın didişmeyi.
Jun: Demek kızın adı inatçı değil Rüya'ymış.
Jung : Ailesi yanlış koymuş bırak.
Rüya: Hah çok güldüm. Ne komik şeysin sen.
Kyu: Sert kız.
Rüya: Ya çok sertimdir. Bakın beyler kim olduğunuzu bilmiyorum. Alınmayın ama şuan da önemsemiyorum. Sadece gitmek istiyorum.
Jun: Sen bizi bilmiyor musun?
Rüya:
Bu ne ya? Şu da aynı şeyi soruyor. (kafasıyla Jung min'i işaret ederek)
Bilmem mi gerkiyor. Beyler ben Türkiye'den geliyorum ve Japonya ya
gitmek zorundayım.
Hyun: Ha? Türkiye'den Kore'ye geliyorsun. Ve Kore'den Japonya ya gitmek istiyorsun? Niye direkt oraya gitmedin ki?
Rüya: Boşverin gitsin. Hem siz kimsiniz? Neden sizi tanımadığım için bu kadar şaşkınsınız?
Young: Biz SS501'ız.
Rüya: Ah! O mu? Sağol Young Saeng: çok güzel açıkladın.
Kyu: Bu gerçekten bizi bilmiyor.
Rüya: Ay bana aşırı dozda sakinleştirici verin yoksa daha fazla bu cümleye dayanamayacağım.
Jun: Tamam tamam sakin ol.
Hyun: Biz burada ünlü bir grubuz. Ama sanırım senin ülkende pek duyulmadık.
Rüya: Duyulmuş olabilirsiniz ama ben duymadım. Ki çok uzun süredir Yurt dışındayım ben.
Jung: Nerede?
Rüya: Kutupta.
Jung: Ha?
Kyu: Anlamadık.
Rüya:
Bunun bir önemi yok dedim. Benim acilen Japonya'ya gitmem gerkiyor.
Eğer benle uğraşmaktan bıktıysanız bunu anlayışla karşılarım. İnanın
bana.
Jun: İnatçı ve gereğinden fazla zeki.
Rüya: Bunu iltifat olarak mı almalıyım yoksa hakaret mi?
Jun: Ah şey iltifat iltifat.
Rüya: Hah iyi o zaman. İltifatlarınız bittiyse şimdi gidebilir miyim?
Tam SS501'dan biri cevap verecekken hemşire içeri girdi. Elindeki tepsiden sakinleştiriciyi alıp seruma enjekte etti.
Rüya: ya hayır bırakın beni ya bıra...
Cümlenin sonunu geitiremeden sakinleştirici etkisini gösterdi ve Rüya rüyalara daldı.

Ayy çok güzeldi bunun devamı yok mu?
Fazla bekletmeyin

Yazar: my_angel


Rüya mezun olduktan sonra yurtdışında pek çok
ülkeye gitmişti. Son olarak kutuplarda bulunmuştu mesleği
gereği...Kendisi arkeologdu ve şimdiki işi Japonya'daydı. Tabi eğer
uçağına yetişebilseydi...Kimbilir kim almıştı işi...Ama gelin görün ki
kimseye laf anlatamıyordu telaşından.
Tüm bunlarda yetmezmiş gibi bir
de hastanelik olmuştu ve tanımadığı 5 kişiye karşı inatçı ve hırçın
yanını göstermek zorunda kalmıştı.
Buraya kadar zaten sorunlu devam
eden hayatında artık bir de Kore'de kalması gerçeği var.Ailesini
arayamazdı çünkü zaten onu Türkiye'ye döndürmek ve ona başka bir iş
kurmak için bahane arıyorlardı.Rüya ise mesleğine aşıktı ve dünyayı
gezip aradığı cennetini bulmak için onları dinlemeyip üç yıldan beri
vatanına dönmemişti, yalnız gittiği her ülkeden ailesine iyi olduğunu
belirten mektuplar yazıyordu. Japonya'ya da gidemediğine göre bir
sonraki iş teklifi gelene kadar burada oyalanması gerekecekti.
İşin en sinir bozucu yanı tatil için iki günlüğüne geldiği Kore'de tanıdığı kimse yoktu.
Sorun üstüne sorun...Şu hastaneden bir çıkabilse onu kimse tutamazdı zaten ama önce iyileşmesini beklemek zorundaydı...

Yazar: my_angel


Bahçeye
çıktığında sakinleşmek için derin derin nefes almaya başladı...Telaşla
arkasını döndü, kimse olmadığını görünce rahatladı.
Niye bu kadar
alınmıştı ki? Belki söyleyen Jung Min olmasa...Neler düşünüyordu
böyle??!! Jung olsa ne farkeder, o hep bu yönüyle övünüp durmuştu hayatı
boyunca...Hiç bir zaman da sorun yapmamıştı.
Birden omzunda
hissettiği dokunuşla ürperdi. Hızla arkasını döndü, az kalsın Jun Min'le
çarpışacaktı. Yüzünde anlayamadığı bir ifadeyle ona bakıyordu.
' Rüya...Ben ...şey... özür dilerim. Seni inciteceğimi düşünemedim.'
Nasıl yani? Şimdi de bay ukalalık abidesi gelmiş ondan özür diliyordu öyle mi?
Kendini toparlamak için derin bir nefes aldı ve saldırıya geçti;
'Senden
özür istedim mi? Evet, ben konuşunca tüm erkekleri kaçırabiliyorum ve
halimden memnunum. Üzgün falan da değilim şimdi için rahatladıysa sen de
git. Bana ve sözlerime daha fazla katlanmak zorunda değilsin!!'
Farkında olmadan bağırmıştı. Jung Min şaşkın bir şekilde ona bakıyordu.
Gitmesini mi söylemişti? Hayır, gitmek istediği falan yoktu. Rüya'ya biraz daha yaklaşarak;
'Hiçbir yere gitmiyorum' dedi.
Rüya söylediklerine bir anlam verememiş halde ona baktı;
'Bana inatçı diyene de bakın...İyi sen kal ben odama gidiyorum!'
Tam
arkasını dönerken Jung Min kolundan yakaladı ve Rüya'yı kendine doğru
çekti. Rüya şaşkınlıktan kalakalmıştı, sadece onun gözlerine bakıyordu.
Baktıkça tüm bedeninin uyuştuğunu hissetti. Jung Min ağzını açtı ama ne
diyecekti? Söyleceklerini de unutmuştu sadece o anın bitmemesini
diliyordu.


'Rüya!! Nerdesin??'
Jun'un sesiyle Rüya bakışlarını kaçırmayı başarabildi. Jung Min kolunu bırakmıştı ama hala Rüya'ya bakıyordu.Titrek bir sesle,
'Buradayım Jun, geliyorum'
Kaçarcasına eve doğru yöneldi...

***

Uykusunun geldiğini bahane edip erkenden yatmıştı. Saate baktı gece yarısını gösteriyordu.
' Ah...sanırım uyuyamayacağım' dedi sinirle.

Sessizce
kalkıp odasından çıktı. Ne yapsam diye düşünürken Kyu'nun bahsettiği
üst kattaki müzik çalıştıkalrı odaya gitmeye karar verdi. Merdivenlere
doğru yöneldi ve korkuluklara tutuna tutuna çıkmaya başladı. Bileği ne
kadar da acıyordu...
Nihayet üçüncü kata ulaşmıştı. koridorun sonuna doğru ilerlemeye başladı burada üç kapı vardı.
'Hangisi acaba?' diye düşünerek ilkini sessizce açtı.
Kocaman
bi oyuncak ayıya sarılmış halde yatan Jun'du.Panikle kapıyı kapattı.
Diğer odayı da açacakken vazgeçti. En sonuncusunun önüne geldi, kapı
aralıktı. Başını içeriye doğru uzattı.
'İşte, burası!'
Oda müzik
Cd leri, posterler ve kocaman hoparlörlerle doluydu.Posterlerden biri
dikkatini çekti, uzun uzun baktı...Sonra sinirle,
'Gıcık ukala!!!' deyip dikkatle etrafı incelemeye başladı. Bir Cdçalar bulmuştu, sevinçle ellerini çırptı.
'Şimdi CD bakalımm:D'
Diğer masada bir sürü Cd vardı, tek tek alıp dinlemeye başladı.
Şarkıları
çabuk çabuk geçiyordu. Hepsinin sesleri gerçekten çok güzeldi. Bir
şarkıyı daha değiştirdiğinde gözleri sevinçle büyüdü.
'Buldum!!'
Ve
şarkıyı dinlemeye başladı, o sırada oradaki tek küçük koltuğa
oturmuştu...Gittikçe gözkapakları ağırlaştı. Ve farkında olmadan
uyuyakaldı.
Bu arada Cdçalardaki şarkı Jung Min den dinlediği şarkıdan başkası değildi...

Yazar: hyun joong^^flower


Sabah olduğunda normalde kalktıklarından biraz
daha erken kalkmışlardı.Bugün stüdyo çalışmaları vardı hizmetliler
çoktan kahvaltı masasını hazırlamışlardı bile herkes teker teker aşağı
indiler ve masadaki yerlerine oturdular.Jung herzaman geç kalktığından
lideri yine kızdırmıştı çünki masada yoktu.
Hyun=Nerde yine bu uykudan kalkamadımı?
Jun=Ben bakarım şimdi.
Jun liderin daha fazla gerilmesini istemiyordu o gerginken dans çalışmaları gerçekten zorlaşıyordu.
Kyu=Bende rüyayı kaldırayım oda gelsin bizimle nedersiniz.
Saeng=Süper fikir, eğlenceli olur.
Hyun=Sorun olmaz hadi kaldır haber ver.
Kyu hemen odasına fırladı.Bi sevinçle odaya girdi ama rüya yatağında değildi.
Kyu=Nereye
gidebilirki banyoda olmalı herhalde....Dedikten sonra banyoyada baktı
ama yine yoktu aşağıya indi junun telaşla bahçeye çıktığını gördü.
Kyu=Neler oluyor?
Jun=Jung min yok nereye gider haber vermeden telefon odada ayakkabıları burada ee nerde bu?
jung minnn bahçedemisinnn...?
Ses gelmemişti.
Kyu=Jung
min sakın rüyaya bişey yapmış olmasın rüyada ortalıkta yok dün akşam
atışmanın dozu biraz artmıştı ikisinden biri birine zarar vermiş
olabilir mi?
Jun=Hayır bu olamaz!!!
Kyu=Rüya ve jungminden söz ediyoruz.
Jun=Ayyşşş...
Telaşlı adımları daha büyümüştü şimdi direk salona daldı ve hyunla saenge ;
Jun=Rüya ve jung min ortalıkta yok her yere baktık..
Hyun=Nee nasıl yanii ...Telefonlarından aradınızmı?
Kyu=Rüyanın telefonu yok... jung mini ise jun aramış ama odasındaymış telefonu.
Bunun
üzerine hepsi telaşlandı her odaya tek tek bakma kararı aldılar bodrum
katla beraber kaldıkları ev üç katlı olduğundan hepsi ayrı yerlere
dağıldılar.Saeng bodrumdaki odalar bakmaya yöneldi jun ise giriş katında
kalmayı tercih edip odalara tek tek bakmaya başladılar.Kyu ve hyun ise
üst kata çıkıp aramaya başladılar ama arayış o kadar uzun sürmedi onlar
için müzik odasının kapısını açtıklarında ,kiside şok oldular.Rüya bir
sandalyede kıvrılıp uyuya kalmış jung min ise onun karşısındaki duvara
yaslanıp uyuya kalmış.
Hyun=Ne yapıyo bunlar çıldırmış olmalılar.
Kyu=(önce
sessizce güldü)Hayır bence onlar birbirlerine aşıklar hemde ilk andan
beri nasılda güzel atışıyolar kaptan farketmedin mi?
Hyun=Jung mini
bir çok atışmada gördüm hiç biride bu durumdan farlı değildi lütfen bu
konuyu benden başkasınada açma yok yere gerilmesin ortalık.Ayrıca rüyanı
kulağına giderse olacakları düşüne biliyormusun?
Kyu=Evet en iyisi sağlığımız için susmak lazım.
Rüyanın
kulağına sesler geldi ama ne duyduğunu anlamamış rüyada sanmıştı
kendini başını diğer tarafa çevirmek istediğinde boynunda çok kötü bir
ağrı olduğunu farketti ve inleme sesiyle uyanabildi.
Rüya=Aaaağğğ....ayyy ayyyy boynum tutulmuş.
Dedi
ve gözlerini kırpıştırarak açtı.Kapıda duran kyu ve hyunda sabitleşti
bakışları ikiside kafalarını uzatmış ona bakıyorlardı.
Rüya=Ne arıyorsunuz siz orda?
Hyun=Siza bakıyorduk küçük hanım.
Rüya=Bizzz?
Hyun
başıyla jung mini işaret etti ve rüyanın bakışları tam karşısında duran
jung mine kaydı.Onunda boynu bükülmüş uyuya kaldığını görünce şaşırdı
ama ne zamandır böyle bu halde olduklarına anlam veremedi anlamaya
çalışırken kyu bu sorunun cevabını söyledi.
Kyu=Dün akşam burada uyuya kalmısınız sanırım.
Rüya=Ama ben tektim..O ne arıyor burada?
Diye
bağırırken jung minde kendine gelmeye başlamıştı oda rüya gibi boynunu
tutarak kalkmıştı gözünü açar açmaz rüyanın uyanmış olduğunu gördü.
Jung min=Günaydın.
Rüya=Günaydın ama senin ne işin var burada?
Jung min=Dün akşam uyuyamadım gezinirken evi senin burda olduğunu gördüm.Uyumuş olsanda tek bırakmak istemedim seni....
Dedi ve rüya sadece bakalkadı sadece bakıyordu jung mine jung minin gözlerine...

Yazar. asl1han

Anladım Kore bana yaramamıştı. Hayatım boyunca bu kadar duygu karmaşası
yaşamamıştım ben. şimdi Jung Min in gözlerine bakarken hissettiklerim..
tüm gece benimle beraber burda uyumasından neden bu kadar etkilenmiştim.
peki ya young saeng in kollarında hissettiklerim... tanrım kafayı mı
yiyorum. yok yok bir an önce iyileşip gitmeliydim burdan.
telaşla
ayağa kalkarken bir anda vücudumun her noktasından gelen isyanla
kalktığım yere geri oturdum. kahretsin her yerim tutulmuştu. Jung Min
ayaklanmayı başarmış kalkmam için elini uzatıyordu. tam yardımını kabul
edip elini tutucaktım ki kapıdan içeri bir hışımla Jun ve Young Saeng
girdi.
Jun "demek buldunuz onları" derken yüzünde bir gülümsemeyle
devam etti "ee Jung Min iyi gözüküyor. yoksa savaşı Rüya mı kaybetmiş?"
dedi.
ikimizde ona anlamamış gözlerle bakarken Saeng diğerlerini aşıp yanıma geldi.
"bütün gece burada mıydın? heryerin tutulmuş olmalı dur da sana yardım edeyim."
benim bir şey dememe fırsat kalmadan belimden kavrayıp ayağa kaldırdı.
"istersen odana kadar taşıyabilirim de?"
"yoo..yoook teşekür ederim böyle iyi."
"bende
öyle diyeceğini düşünmüştüm." mükemmel gamzelerini ortaya çıkaracak
şekilde gülümserken benimde ona gülümsememem imkansızdı. Jung Min
hızlıca yanımızdan geçerken Saeng de beni kapıya doğru sürüklüyordu. az
kalsın bana çarpacaktı.
Jung Min.. onu tamamen unutmuştum. bir teşekür dahi etmemiştim. sonuçta benim için endişelenmişti.
sanırım bunu üstümü giyindikten sonra halledeblirdim. önce şu pijamalardan kurtulmalıydım.
Saeng
beni odama bıraktıktan sonra aşağı inerken yardımcı olmak için
beklemesini isteyip istemediğimi sordu. kendim halledebileceğimi
söyleyip bir an önce kendimi odama attım.
ohh sonunda rahat bir nefes.. sabah sabah bu ne atraksiyondu böyle.en iyisi şöyle sıcak bir duştu sanırım.
duştan
çıktıktan sonra bu gün biraz daha kendime özen göstermek istediğimi
farkettim.keten kırmızı bir elbise giydim. üzerinde hiç bir süslemenin
olmadığı bu sade elbiseyle incinmiş bileğimdeki sargı süper uyumlu
olmuştu hani.(!) neyse bir an önce iyileşmem için bu gerekliydi.
saçlarımı
da doğal haline bıraktıktan sonra seke seke Jung Min in kapısı önüne
gittim. kapısını tıklatıp beklemeye başladım. "Jung Min benim Rüya
girebilir miyim?"
ses yok...
ne yani bir de trip mi yapıyordu. ben
sakat bacağımla kapısına kadar gelmişken.hemde teşekür etmek gibi süper
nazik bir hareket için.
yapma Rüya tabiki de o bunu bilmiyor.
"hadi ama Jung naz yapmayı bırak."
" peki sen açmazsan ben kendim girerim o halde." diyip içeri girmek için kapıyı açtım.
ama içerde değildi...
odası
ondan beklediğimden daha sadeydi. etrafa beyaz rengi hakimdi. devasal
yatağı gördükten sonra dikkatimi duvardaki kocaman çerçeveli siyah beyaz
resim çekmişti. sanırım konserlerinden birinden bir fotoğraftı.hepsi de
mükemmel görünüyordu.. dikkatimi ortada ki muhteşem gülümsemesiyle
Young Saeng çekti. çok masum ve yakışıklı görünüyordu. daha sonra onun
yanında duran kişiye yöneldi bakışlarım.masumlukla yakından uzaktan
ilgisi yoktu. inkar edilemez karizmasıyla orda öylece gözlerime
bakıyordu sanki.
"yakışıklı olduğunu sanıyorsun değil mi inatçı keçi?
eminim senden daha yakışıklıları vardır.yani dünyanın bir yerinde
vardır değil mi.." giderek kısılan sesimle beraber artık gitme zamanının
geldiğini fark edip tam arkamı dönmüştüm ki bitişik kapıdan içeri giren
Jung Min le resmen olduğum yere çakılı kaldım. ıslak saçları ve
belinden aşağı bağladığı havluyla yarı çıplak karşımda duruyordu. çığlık
atıp gözlerimi kapatmadan önce beynimdeki tek görüntü mükemmel kasları
olmuştu.

düzenleme tamamlandı ha:D:D
ellerine sağlık sinemcim:D e hadi şimdi de sıra hikayeyi devam ettrmekte:D merakla bekliyorm neler yazacağını.
ha bu arada yeni bölüm eklemek isteyenler direk buraya mı eklesin yoksa oyun bölümüne mi?

Yazar: asl1han

"ashhh ne işin var senin burda?" ellerim gözlerimde bir saniye önce
gördüğüm görüntünün şokunu atlatmaya çalışırken Jung Min in bağırması
durumuma hiçte yardımcı olmuyordu.
"aşağı falan indin sandım yoksa
seni dikizlemek gibi yeni hobiler edinecek halim yok ya." derken zaten
sakat olan bacağımla birde gözüm kapalı yürümeye çalışıyordum.
yanlış mı duymuştum yoksa bu bir kıkırdamamıydı. hah birde acınacak halime gülüyordu anlaşılan. ne hallere düşmüştüm böyle.
"burada olmadığımı düşündüğüne göre hala ne işin vardı odamda?"
ne ima etmeye çalışıyordu bu odasına eşyalarını karıştırmak için falan mı girdiğimi sanıyordu.
bir
anlık öfkeyle ellerimi yüzümden çekip bağırmaya başladım."senn ne
demeye çalışıyorsun bakiyim. ne hakla bana iftira atarsın!" gördüğüm
manzara karşısında aceleyle tekrar gözlerimi kapattım. dolaba sırtını
dayamış ellerini göğsünde bağlamış yüzünde bir gülümsemeyle karşımda
bana bakıyordu.
"heyy üstünü giyinmek için davet mi bekliyorsun?"
"sen odadayken mi? anlaşılan çıkmayı düşünmüyordun."
"ahh doğru." kafam allak bullak olmuştu ne diyordum ben böyle.
gözlerim kapalı sekerek çıkmaya çalışırken bir yere toslamamla dengemi kaybettim.
"dikkat
et!" sırtımdan gelen destek düşmeme engel olamamıştı. bir çığlıkla
kendimi yerde bulmuştum. bir dakika burası tam olarakta yer sayılmaz.
gözlerimi açmamla kendimi onun üstünden atmaya çalışmam bir oldu ama bu
daha fazla canımın acımasından başka bir işe yaramadı.
acıyla yüzümü
buruşturmuş Jung Min in üzerinde yatarken o halinden memnunmuş gibi
sırıtıyordu.ellerimle göğsünden destek alıp kalkmaya çalışırken hala
yarı çıplak olduğunu farkettim.
tanrım daha kötüsü ne olabilir ki!!?
kapının açılmasıyla ikimizde yüzlerimizi o tarafa döndük.
"Jung Rüya yı gördün mü? bir saat önce odasına bırakmıştım ama şimdi hiç biryerde bulamadım."
Young saeng in gözleri sıkıntıyla boş odayı tarayıp yavaş yavaş yere doğru indi.