SS501 İçin Yüreğinizden Gelenler...

hyun joong^^flower demiş ki:

Yetiştirebilirsem bu uzunlukta bir tane daha var onuda yazmaya başlıyorum.Bölüm bölüm atmak istemediğimden bitiremezsem bitirdiğimde atarım yarım yarım okuma hikayenin etkisini azaltıyor heyecanlı olsada böle düşünüyorum

Hikayen çok güzeldi cnm Diğerlerini sabırsızlıkla bekliyorum.Eminim hepsi muhteşemdir

Arkadaşlar bu da benim ilk denemem umarım beğenirsiniz.Biraz uzun olucak ama Yorumlarınızı bekliyorum

Ss501 Let Me Be The One

--------------1.bölüm-----------------

İstediğim üniversitede okuyordum.Mutluydum ama bir hayalim daha vardı.Şimdilik hayaldi çünkü henüz gerçekleşmedi.

Hayalim Kore’ye gitmek ve eğitimime orda devam etmekti.Üniversitede 2 yılı geride bırakmıştım.Artık zamanı geldi diye düşünüyordum.Zaten Kore yurtdışı öğrencilerine burs veriyordu.Ayrıntılı bilgi için İstanbul’daki başkonsolosluğa gittim.Gerekli şeyleri öğrendikten sonra ayrıldım.Belgeleri hazırlamaya başladım.Tabi aile izni gerekiyordu.Bunu babama nasıl söyleyeceğimi kara kara düşünüyordum.Kendi kendime ‘Nehir o kadar uğraştın, babana söyleyip izin almak mı mesele?’ diye düşünüyordum.Eve gittim, güzelce topladım.Sonra yemek yapıp sofrayı kurdum.Nerdeyse gelirlerdi.Koreliler gibi ‘Fighting!’ dedikten sonra hazırdım.(Fighting kelimesi genelde yapabilirsin, durmak yok gibi anlamlarda kullanılıyor.)

Ebeveynlerim işten geldikten sonra sofrayı görünce şaşırdı.Annem:
-Hayret Nehir bu sofrayı sen mi hazırladın?Dünyanın sonu geliyor herhalde? dedi.
Bense sadece sırıttım.Bu akşam uslu kızdım bir şey diyemezdim.Yemeği yedikten sonra sofrayı topladım ve çayı koydum.İşte zamanı gelmişti.Çayı içerken:
-Baba, dedim.Biliyorsun çok çalıştım ve istediğim üniversiteyi kazandım.Ve ben şimdi eğitimime(yutkundum) Kore’de devam etmek istiyorum.

Babam hızla bana döndü.
-Baba yıllardır söylüyorum Kore’ye gideceğim diye hatta damadın oradan olacak diye biliyorsun.
-Kore mi?O bir hayal değil miydi?
-Hayır tabi ki değil konsolosluğa gittim belgeleri hazırladım aile izni lazım.Eğer o izni alırsam devletten cevap bekleyeceğim.Ama notlarım yüksek iyi bir üniversitedeyim geri çevirmezler diye düşünüyorum.Baba baba lütfen… (gözlerine bakarak)
-Eğer bu kadar uğraştıysan demek ki gerçekten istiyorsun.Tamam hadi getir şu belgeleri bir göz atalım.
-O kadar uzağa nasıl gönderirsin?diye atıldı annem hemen.
-Anne biliyorsun ben bunu hep istiyordum lütfeeeeeeen!
-İyi, tamam bakalım devletten izin çıkacak mı?

Aile iznini aldıktan sonra belgeleri gönderdim geriye beklemek kalmıştı.Yatıp kalkıp dua ediyordum bu iş olsun diye.

------------Birkaç gün sonra----------


İşte cevap zarfı elimde duruyordu.Elim biraz titriyordu.Hadi bakalım.Zarfı yavaşça yırtmaya başladım.Kağıda göz gezdirdikten sonra…

---------------1.bölüm sonu-------------

Duygucum çok beğendim, gayet iyi yazmışsın Heyecanlı bitmiş, merakla yeni bölümü bekliyorum canım

Spoiler:

Şimdilik güzel duygucum hiç telaş yapma yazdıkça öğreniyor zaten insan bu konuda sana tek tavsiyem bununla kalmayacaksan hani hep yazmak istiyosan kitap oku ne olursa olsun biliyorum biraz klasik oldu ama doğruya doğru çocuk hikayeleri bile olabilir okuduğun bak gör nasılda etkisi oluyo

Evet j.k nin harry potter serisini bende okudum hemde defalarca bi kaç eseri daha var ondan sonra yazdıklarında istedim ama alamadım belki çok istemediğimden ama kitap olarak famtastik ne bulursam okurum çok severim hayali şeyleri

Yorumlarınız ve destekleriniz için çok saolun şekerler
Hepiniz ayrı ayrı öpüldünüz

Ne demek dugucum ee hani devamı nerde yaa?

Ss501 Let Me Be The One

2.bölüm

‘Burs almaya hak kazandınız.’ Yazısını görüne sevinçten durduğum yerde zıplamaya başladım.İnsanlar bana şaşırmış bir halde bakıyordu.Neyse sonra kendime geldim, ailemi aradım haberi verdim.Onlar da mutlu oldular en azından öyle davrandılar.

Yolculuk birkaç gün sonraydı.Bu kadar erken gitmemin sebebiyse hazırlık süreci olmasıydı.Eşyalarımı hazırladım.Bilet zaten önceden ayırtılmıştı.Çok heyecanlıydım Kore’ye gidiyordum.Oralı olmasam bile o kadar benimsemiştim ki gidince toprağı öpeceğim falan diye düşünmeye başladım.Sanki memleketime yıllar sonra geri dönüyormuşum gibi.

Bunları düşünürken uyuya kalmışım.

Sabah çalar saatin sesiyle kalkmaya çalışırken bugünün büyük gün olduğunu fark ettim.Bu gün Kore’ye gidecektim ve hala yatakta tembellik ediyordum.Hemen kalktım.Annem kahvaltıyı hazırlamıştı.Onlar benim için izin almışlardı.Sessizce kahvaltı ettik.Biraz durgundular ama ben aksine çoooook mutluydum.

Hazırlanıp evden çıktık, havaalanına gittik.Benim uçağımı anons ettiklerinde aileme döndüm.Hepsini öptüm sarıldım.Annem ağlamaya başladı.Tahmin etmiştim zaten ağlayacağını.
–Anne yapma böyle lütfen.
-Tamam.Canım ama bizi her hafta arıyorsun tamam mı?
-Tamam anne hatta aramanıza da gerek yok webcam’den görüşürüz.

-Bu arada doğum günün kutlu olsun dedi babam.

Ben doğum günümü tamamen unutmuştum.22 yıl önce doğan ben şimdi doğduğum saatlerde gözümü Kore’de açacaktım.

-Ben onu tamamen unuttum dedim.Sonra onlara yine sarıldım.
-Kendinize iyi bakın dedikten sonra arkamı dönüp yürümeye başladım.Duygulanmış mıydım?Belki ama heyecanım ağır basıyordu.

Uçağa ilk defa biniyordum bunun endişesi de vardı.Trajik sahneler kafamda canlanmaya başladı.’Hasretle beklediği yere giderken canından oldu!Büyük uçak kazası!…’
Kafamı sallayarak bu düşüncelerden kurtulmaya çalıştım.

Biraz etrafı izledikten sonra uyuyakalmışım.Uyandığımda uçak piste inmek üzere inişe geçmişti.Neyse ki yavaş bir iniş oldu.Uçaktan inip gelenleri karşılayan kalabalığa baktım.Benim adım yazıyordu kartonda.Oraya doğru gittim.Orta yaşlı bir adamdı.Beni görünce Kore selamı verdi.
-Merhaba, hoş geldin ülkemize! dedi sırıtarak.
-Hoşbulduk :D.
-Benim adım Cheon Hae-jin.Nehir, sana birkaç gün her konuda ben yardım edeceğim.Eğer bir sıkıntın olursa ilk beni arayacaksın.Sana ayrıntıları akşam anlatırım şimdi yurduna gidelim.Yorulmuş olmalısın.(Onunla İngilizce konuşuyorduk şimdilik.)

Taksiyle yurduma gittik.Burası bahçeli ve çok güzeldi.Hafif otel havası vardı.Burada öğrendiğime göre 20 kişi kalıyormuş.Bir odada 2 kişi.Çabuk alışalım diye okul arkadaşlarını aynı odalara koymuşlar.

Benim odamda da Jane kalıyordu.Jane gerçekten güzel bir kızdı.

Odama eşyalarımı yerleştikten sonra onunla biraz sohbet ettim.Onun ailesi Amerika’da yaşıyormuş.O aslında orda üniversiteyi bitirmiş burada yüksek lisans yapıyormuş.
-Neden Amerika’da yapmadın yüksek lisansını?
-Açıkçası biraz kendi ülkemde yaşamak istiyorum.O yüzden.
-Hımm.
-Peki sen niye buraya geldin?
-Güzel bir soru :D Burayı çok seviyorum, buraya gelmek hayalimdi.

-----------------2.bölüm sonu------------

Gayet güzel gidiyosun canım çok güzel olmuş bu bölüm

Ss501 Let Me Be The One

3.bölüm

Bunu dedikten sonra telefonum çaldı.Rehberim Cheon Hae-jin arıyordu.
-Alo
-Nehir, yerleştin mi?
-Evet
-Yorgun musun peki?
-Yo zaten uçakta uyumuştum.
-Tamam hazırlan ben yurda geliyorum seni bu ilk günün şerefine yemeğe çıkartacağım.
-Tamam dedim sevinçle.

Hazırlandım rehberim beni aşağıda bekliyordu.Kore’nin meşhur çadır lokantalarından birine girdik.Yemeği yerken o bana kurallardan, Korece kursumdan, burs paramdan, okulumdan, kendisinden bahsetti.35 yaşındaymış ama bence 27 gösteriyordu zaten Koreliler hep böyle genç gösterir.Evliymiş.Bir tane kızı varmış.Resmini gösterdi çok şekerdi gerçekten.

Kurallardan aklımda kalan 12’ye kadar yurtta olmam gerektiğiydi.
Yemeği yedikten sonra beni yurda bıraktı.
-Sunbae, teşekkür ederim.(Sunbae abinin daha resmi hali)
-Bir şey değil bu arada unutma Korece kursun yarın başlıyor.
-İyi geceler dedikten sonra gidip uyudum.


Korece kursunun ilk günü biraz heyecanlıydım.Ama alışmıştım.Buraya geleli nerdeyse 1 ay olmuştu Korece’m gayet iyiydi.En azından kendimi anlatabiliyordum.Ailemle görüşmeyi ihmal etmiyorduk.Annem her görüşmemizde aynı soruları tekrarlıyordu.Hatta bazen aynı soruyu görüşmemizde 5-6 kere soruyordu.’İyi misin, yemeğini yedin mi, bir şeye ihtiyacın var mı, iyi misin peki ….’Anne yüreği işte.

Sabah erkenden kalktım, sonra kahvaltı ettim.Jane’le sohbet ediyorduk.
-Jane bugün Seoul’u fethedilim mi?
-Olur da hepsini bu gün bitiremeyiz ki :D
-Daha çooook günümüz var.Okul ne zaman açılacak?
-1 ay sonra herhalde önce Korece’yi öğrenmen lazım.
-Çok heyecanlıyım :D
-Bende ama her yerde beraber olacağız o yüzden sorun yok.Yani senden kurtulamayacağım :D
-Aşk olsun dedim dudaklarımı büzerek.Sonra beni gıdıklamaya başladı bende onu.
Sonra hazırlanıp, biraz da makyaj yaptıktan sonra sokağa attık kendimizi.Ben tabi fotoğraf makinemi almıştım.Çok seviyordum fotoğraf çekmeyi beni mutlu ediyordu.

Ne gördüysem çekiyordum. Jane benden bıkmıştı.
-Yeter Nehir, sanki hiç sokağa çıkmayacaksın
-Jane ama baksana ne kadar güzeeell.Çok mu sıkıldın? Dedim.
Koluna girerek:
-Sana bir şeyler ısmarlayayım mı :D dedim.
-Ne mesela?
-Çok güzel bir kahve yanında bir dilim kakaolu yaş pasta dedim.( kaşlarımı oynatarak)
-İyi peki.Sana zaafımı niye söyledim ki?

Bir kafeye oturduk.Sohbet edip çektiğim fotoğraflara bakıyorduk.Jane daha sonra tuvalete gitti.Yoldan geçen insanları izlerken biri gözüme çarptı.Kafasında tişörtünün şapkası ve bir şapka daha vardı.Ayrıca gözünde gözlük, üstünde ceket vardı.Gerçekten çok sarıp sarmalamıştı kendini, hadi hava soğuk olsa neyse.’İlginç bir tip’ dedim içimden.Dışarıda olduğumuz için onun fotoğrafını çektim.Flaşı kapamamışım.Dönüp bana baktı.Yüzü bana o kadar tanıdık geldi ki.Peşinden gittim.
-Pardon , fotoğrafınızı çektiğim için rahatsız oldunuz herhalde?
-Sorun değil dedi.
-Yüzünüz bana çok tanıdık geliyor.
-Öyle mi? Dedi gülerek.

Bu gülüşü nerde görsem tanırım.Tabi yaa bu….



-----------3.bölüm sonu.------

Vay vayy vayy süper

bende cok begendım.süper heycanlı bi son:D hangisi cıkcak merak ettim şapkanın altından:d
yeni bölümü merakla beklıyorm cnm:D:D

Ss501 Let Me Be The One

4.bölüm

Tabi yaa bu Hyun’un gülüşüydü.

Bunu fark etmemle şoka girmem bir oldu.Ağzım yavaşça açıldı gözlerim büyüdü ona şapşal bir şekilde bakıyordum.
-İyi misin? dedi birden.
Elim hemen onun gözlüğüne gitti.Gözlüğü çıkarttım.O da çok şaşkındı.Gözlüğü çıkartır çıkartmaz koca simsiyah gözlerini gördüm.Allah’ım ne müthişti!Etrafımızdaki yürüyenlerin dönüp durduğunu ve bize baktığını fark ettim.O hemen gözlüğü elimden aldı.Ve yanımdan çekip gitti.Ben elimde duran makinemle onu çekmeye başladım.Kafamı kaldırdığımda o kaybolmuştu.Kalabalıktan’ Oppaa!(Kadınların erkeklere samimi hitap şekli)Saranghae!(Korece seni seviyorum), Bu Kim Hyun Joong!’ sesleri geliyordu.

Bense hala şoktaydım.Ben Hyun’u görmüştüm hatta onunla konuşmuştum.İstemsizce sırıtmaya başladım.Jane dağılan kalabalığın arasından geldi.
-Nehir, noldu?
-Ne olmadı ki.
-Nehir, iyi misin?
-Hem de çoooooook!Kimi gördüm tahmin et!
-Kimi?
-Sıkı dur.Ayrıca onunla konuştum.
-Çatlatma beni.
-Kimm.. Hyunnn.. Joonggg…
-Aaaaaaa gerçekten mi?
-Evet!
-Şunu düzgün anlat.
-Tamam ama yurda gidelim ben şoktayım bu gece çıkamam.
-Peki.Hadi anlat!

Yurda doğru giderken ona başımdan geçenleri anlattım çektiğim fotoğrafları gösterdim.Yüzü gözükmüyordu ama olsun.
-Gerçekten inanmıyorum!Sen çok şanslısın Nehir!
-Evet :D. Birde bana sor şuan çoook güzel bir rüyadayım sanki.

Yurda döndüğümüzde çok yorgunduk.Uyuyacaktık.Ama son bir kez fotoğraflara baktım yakınlaştırarak.
‘Seni sonunda gördüm.Buralara kadar geldim ve seni gördüm artık çok huzurluyum.’dedim kendi kendime fotoğrafa parmaklarımla dokunarak.


------4.bölüm sonu--------

tebrik eder başarılarının devamını dört gözle beklerim duygucumm:D:D