5 Yıldızımıza

Yorumlarınızı bekliyoruz ...


Birden Double s... 501 sesiyle irkildim.Sesin telefondan geldiğini duyunca rahatladım.Alarmım çalıyordu( a song calling for you :D )Yüzümde kocaman bir gülücük belirdi ve gerinip başımı yatağın ucuna dayadım.Her sabah onların sesiyle uyanmak bana müthiş bir rahatlık ve enerji veriyordu.Yataktan kalktım ve Kahvaltımı edip evden çıktım.Yolda müzik dinleyerek gidiyordum.Kendimi şarkıya kaptırmıştım .Dikkatimi birden yerde duran kağıt parçası çekti.İçimden bi ses o kağıda mutlaka bakmamı söylüyordu.Eğildim ve kağıdı yerden aldım.Kağıdı alınca ''OLAMAZ!!!'' diye bir çığlık attım.Bu gerçek miydi ? Onlar gerçekten buraya mı geliyordu ? Uzun zamandır bunu hayalini kuruyordum ...Belkide onlarla tanışacaktım ... tanışmasam bile onları yakından izleyecektim ve bu herşeye değerdi ...
Kendimi anlatılmaz bi şekilde mutlu hissediyordum.Hızlı adımlarla biletin satıldığı yeri aramaya koyuldum uzun aramalar sonucu biletin satıldığı yeri bulmuştum.Gişede bileti alırken bir çekiliş yapılacağını ve çekilişi kazanan 50 kişinin SS501 ile tanışma toplantısına katılacağını öğrendim.Eveett ...Şimdi dahada mutluydum.Belkide o 50 kişiden biri ben olurdum.SS501 ile tanışma fikri beni heycanlandırmaya yetiyordu.
Ahh... JungMin ...Aklıma o büyük ve karşılıksız aşkım geldi ...Acaba varlığımdan haberi olacak mıydı ? ben onunla yüzyüze gelip onu ne kadar seviğimi söyleyebilecek miydim?
Kafamda tüm bu sorular uçuşurken birden bi karaltı oldu ve kendimi büyük bir salonda buldum.En önde oturuyordum.Salon ağzına kadar doluydu.Herkes çok heycanlıydı.Zaten bunu anlamak için o kadar zeki olmayada gerek yoktu çünkü herkesin yüz ifadesi ve hareketleri herşeyi belli ediyordu.Ben etraftakileri izlerken bianda bir çığlık koptu ve herkes ayağa fırladı.Herkes deli gibi alkışlıyordu alkış sesinden salon yıkılmak üzereydi.Kafamı insanların baktığı tarafa çevirdim ve gözümü açtığımda kendimi kimsenin olmadığı bir odada buldum.Kendimi çok yorgun hissediyordum.Hafifçe doğruldum ve nerede olduğumu anlamak için etrafıma bakınmaya başladım.Burada bir sürü kıyafet ve eşya vardı.5 tane birbirinin aynısı kıyafet ...Bir dakika ... Hayır ... Bu düşündüğüm şey olamazdı ... Şimdi uyandığım koltuğa tekrar yatıp gözlerimi kapatacaktım ve tekrar açtığımda kendi yatağımda olacaktım.Düşündüğüm gibide yaptım.uyandığım koltuğa tekrar yattım ve gözlerimi kapattım ..tekrar açtım ... O anda bir gürültü oldu ve kapıdan içeri muhteşem sesiyle seslenerek Lider girdi ...
-Hey uyandın mı ?
o anda sesim çıkmadı rüyada gibiydim sanki ...Ona sadece şaşırmış bir şekilde bakıyordum.Ardından Kyu göründü.Muhteşem ve bir o kadarda yumuşak elleriyle saçlarımı gözümün önünden çekti.ve endişeli bir sesle...
-iyisin değil mi? diye sordu.
Ben hala tepkisiz onları izliyordum.Birkaç saniye içinde prenste kapıda belirdi.O yumuşacık sesiyle elinde duran şişeyi göstererek ...
-Biraz su ister misin? Rahatlamanı sağlar ... dedi
Ama ben hala tepki veremiyordum.İçeri gülerek Baby Jun girdi.Ama beni görünce o gülümseyen yüzü yerini endişeye bıraktı ve benim önümde diz çöküp ..
-Kendini nasıl hissediyorsun? Bizi çok korkuttun dedi.Junun sesi ağlamaklıydı ama onun bu şaşkın hali beni gülümsetti.Benim gülümsediğimi görünce oda biraz önceki şirin haline geri döndü.İçimden onun yanaklarını sıkmak geliyordu ama bu hissime çok tanıdık gelen bir gülüş engel oldu.
Daha o güLüşü duyar duymaz gözlerimi kapıya diktim.Evet ...Doğru tahmin düşündüğüm kişiydi.Bu güLüşü unutmam mümkün değildi ki ... İçimde sanki fırtınalar kopuyordu.Evet evet şuan içimde olanları anlatmaya yeteceken uygun cümle buydu.Onu gördüğüm anda kalbim deli gibi atmaya başladı sanki yerinden çıkacak gibiydi.Beynim uyuştu yine tepkisizleştim titrememe karşı koyamıyordum.Aslında içimden deli gibi çığlık atıp Jung Minin boynuna atlamak geliyordu ...en bunları düşünürken işte o gülüşü tekrar duydum ve kendime geldim.
Jung min konuşmaya başladı.''kendime boşuna sexi karizma demiyorum''dedi.Ahh ... kendini nasılda güzel ifade ediyordu.Zaten onun karizması beni böyle kendimden geçirmemiş miydi? O anda iç geçirdiğimi düşünüyordum ama Jung Min bi anda öne doğru eğildi ve gözlerini gözlerime dikti.(ooof bu çocuk beni öldürmeye mi niyetliydi acaba ) ''heeyy iyi misin senin gibi ayakta baygın olanıda ilk defa görüyorum '' dedi ve o kahkahası tekrar kulaklarımda yankılandı.Onunla birlikte diğer üyelerde gülmeye başladılar.
Bense ani bir hareketle 1-2 adım geri çekildim ama hala gözlerimi jungminin gözlerinden alamıyordum.Sanki ondan inanılmaz bir güç almış gibiydim.Toparlandım ve ... Şeyy adım ... sizi telaşlandırdığım için çok üzgünüm.Ben gerçekten nasıl olduğunu bilmiyorum ... Bana ne oldu?
Bu sorunun cevabını gerçekten merak ediyor muydum? Hayır ...
SS501'in yanındaydım, Hayalim gerçek olmuştu, başka bir şey umrumda mıydı? Hayır ...
Burçin 박정민 Engin 26 Mart, 20:56
Birden Double s... 501 sesiyle irkildim.Sesin telefondan geldiğini duyunca rahatladım.Alarmım çalıyordu( a song calling for you :D )Yüzümde kocaman bir gülücük belirdi ve gerinip başımı yatağın ucuna dayadım.Her sabah onların sesiyle uyanmak bana müthiş bir rahatlık ve enerji veriyordu.Yataktan kalktım ve Kahvaltımı edip evden çıktım.Yolda müzik dinleyerek gidiyordum.Kendimi şarkıya kaptırmıştım .Dikkatimi birden yerde duran kağıt parçası çekti.İçimden bi ses o kağıda mutlaka bakmamı söylüyordu.Eğildim ve kağıdı yerden aldım.Kağıdı alınca ''OLAMAZ!!!'' diye bir çığlık attım.Bu gerçek miydi ? Onlar gerçekten buraya mı geliyordu ? Uzun zamandır bunu hayalini kuruyordum ...Belkide onlarla tanışacaktım ... tanışmasam bile onları yakından izleyecektim ve bu herşeye değerdi ...
Kendimi anlatılmaz bi şekilde mutlu hissediyordum.Hızlı adımlarla biletin satıldığı yeri aramaya koyuldum uzun aramalar sonucu biletin satıldığı yeri bulmuştum.Gişede bileti alırken bir çekiliş yapılacağını ve çekilişi kazanan 50 kişinin SS501 ile tanışma toplantısına katılacağını öğrendim.Eveett ...Şimdi dahada mutluydum.Belkide o 50 kişiden biri ben olurdum.SS501 ile tanışma fikri beni heycanlandırmaya yetiyordu.
Ahh... JungMin ...Aklıma o büyük ve karşılıksız aşkım geldi ...Acaba varlığımdan haberi olacak mıydı ? ben onunla yüzyüze gelip onu ne kadar seviğimi söyleyebilecek miydim?
Kafamda tüm bu sorular uçuşurken birden bi karaltı oldu ve kendimi büyük bir salonda buldum.En önde oturuyordum.Salon ağzına kadar doluydu.Herkes çok heycanlıydı.Zaten bunu anlamak için o kadar zeki olmayada gerek yoktu çünkü herkesin yüz ifadesi ve hareketleri herşeyi belli ediyordu.Ben etraftakileri izlerken bianda bir çığlık koptu ve herkes ayağa fırladı.Herkes deli gibi alkışlıyordu alkış sesinden salon yıkılmak üzereydi.Kafamı insanların baktığı tarafa çevirdim ve gözümü açtığımda kendimi kimsenin olmadığı bir odada buldum.Kendimi çok yorgun hissediyordum.Hafifçe doğruldum ve nerede olduğumu anlamak için etrafıma bakınmaya başladım.Burada bir sürü kıyafet ve eşya vardı.5 tane birbirinin aynısı kıyafet ...Bir dakika ... Hayır ... Bu düşündüğüm şey olamazdı ... Şimdi uyandığım koltuğa tekrar yatıp gözlerimi kapatacaktım ve tekrar açtığımda kendi yatağımda olacaktım.Düşündüğüm gibide yaptım.uyandığım koltuğa tekrar yattım ve gözlerimi kapattım ..tekrar açtım ... O anda bir gürültü oldu ve kapıdan içeri muhteşem sesiyle seslenerek Lider girdi ...
-Hey uyandın mı ?
o anda sesim çıkmadı rüyada gibiydim sanki ...Ona sadece şaşırmış bir şekilde bakıyordum.Ardından Kyu göründü.Muhteşem ve bir o kadarda yumuşak elleriyle saçlarımı gözümün önünden çekti.ve endişeli bir sesle...
-iyisin değil mi? diye sordu.
Ben hala tepkisiz onları izliyordum.Birkaç saniye içinde prenste kapıda belirdi.O yumuşacık sesiyle elinde duran şişeyi göstererek ...
-Biraz su ister misin? Rahatlamanı sağlar ... dedi
Ama ben hala tepki veremiyordum.İçeri gülerek Baby Jun girdi.Ama beni görünce o gülümseyen yüzü yerini endişeye bıraktı ve benim önümde diz çöküp ..
-Kendini nasıl hissediyorsun? Bizi çok korkuttun dedi.Junun sesi ağlamaklıydı ama onun bu şaşkın hali beni gülümsetti.Benim gülümsediğimi görünce oda biraz önceki şirin haline geri döndü.İçimden onun yanaklarını sıkmak geliyordu ama bu hissime çok tanıdık gelen bir gülüş engel oldu.
Daha o güLüşü duyar duymaz gözlerimi kapıya diktim.Evet ...Doğru tahmin düşündüğüm kişiydi.Bu güLüşü unutmam mümkün değildi ki ... İçimde sanki fırtınalar kopuyordu.Evet evet şuan içimde olanları anlatmaya yeteceken uygun cümle buydu.Onu gördüğüm anda kalbim deli gibi atmaya başladı sanki yerinden çıkacak gibiydi.Beynim uyuştu yine tepkisizleştim titrememe karşı koyamıyordum.Aslında içimden deli gibi çığlık atıp Jung Minin boynuna atlamak geliyordu ...en bunları düşünürken işte o gülüşü tekrar duydum ve kendime geldim.
Jung min konuşmaya başladı.''kendime boşuna sexi karizma demiyorum''dedi.Ahh ... kendini nasılda güzel ifade ediyordu.Zaten onun karizması beni böyle kendimden geçirmemiş miydi? O anda iç geçirdiğimi düşünüyordum ama Jung Min bi anda öne doğru (bana dooru yani xD) eğildi ve gözlerini gözlerime dikti.(ooof bu çocuk beni öldürmeye mi niyetliydi acaba ) ''heeyy iyi misin senin gibi ayakta baygın olanıda ilk defa görüyorum '' dedi ve o kahkahası tekrar kulaklarımda yankılandı.Onunla birlikte diğer üyelerde gülmeye başladılar.
Bense ani bir hareketle 1-2 geri çekildim ama hala gözlerimi jungminin gözlerinden alamıyordum.Sanki ondan inanılmaz bir güç almış gibiydim.Toparlandım ve ... Şeyy adım ... sizi telaşlandırdığım için çok üzgünüm.Ben gerçekten nasıl olduğunu bilmiyorum ... Bana ne oldu?
Bu sorunun cevabını gerçekten merak ediyor muydum? Hayır ...
SS501'in yanındaydım, Hayalim gerçek olmuştu, başka bir şey umrumda mıydı? Hayır ...
Peki ozaman neden saçmalıyordum .. Off Allahım ölmek istiyorum ...
Bu Düşünceli Halime Kyu oğlu verdi.O peltek''S''deyişleriyle içimi gıdıklıyordu.Bizi endişelendirdiğin doğru, tam biz Salona girdiğimizde bayıldın ... ve bizde senin iyi olduğunu görmek ve içimizi rahatlatmak için seni odamıza aldık.Şimdi kendini iyi hissediyorsun değil mi bir sorun yok?
İlginiz için çok teşekkür ederim ben gerçekten iyiyim ama ben buraya nasıl ...daha cümlemi bitirmeden parmağını dudağıma bastırdı ve kendini yorma biz herşeyi biliyoruz dedi.Dudaklarım yanıyordu sanki onu içimde o kadar çok hissetmiştim ki ... ama yine sesimi çıkaramamıştım.Utandığım herhalimden belli oluyordu çünkü Lider ''Heeyyy JungMin kızı öldüren cazibenle tekrar mı bayıltmak istiyorsun?'' dedi ve gülümsedi.Jun kolumdan tuttu ve beni kendine doğru çekti.Jung'un seni esir etmesine izin vermiycem zaten sen iyi gözüküyorsun dedi ve oda gülmeye başladı.
Jun yine beni kendime getirmişti.Bende dayanamayıp gülümsedim ve sanırım eski kavuştum Jun haklı dedim.Young enerjime o güzel gamzesiyle bana gülümsedi ve enerjine kavuştuğun iyi oldu çünkü seni upuzuun bir konser bekliyor dedi Lidere göz kırptı.Liderde Young haklı bizimle çıkman gereken bir konser var dedi .
-ne konseri dedim sanırım çok bağırmıştım: D Kyu tamam sakin ol demeye başladı ve onun lafını Jung tamamladı''günün şanslısı olmak kolay değil''dedi
-ne şansıymış o hiç birşey anlamadım.Acaba biriniz açıklayabilir mi? dedim
Bunu açıklamak lidere düşmüştü vede açıkladı.
Liderin anlattığı düşündüğüm şey değildi.Sadece hayranların arasında değil bana özel bir yerde onlara daha yakın bir alanda konseri izleyecektim ve onlarda bu yüzden bana Günün şanslısı demişlerdi.Acaba onları görüp heycandan bayılmam benim için bir şans mıydı? Kesinlikle evettt ..
Birden kapı vuruldu ve içeri biraz şişmanca bir adam girdi ve hadi konsere az kaldı herkes yerlerini alsın dedi ve odadan çıkıp gitti.SS501 beni konseri izleyeceğim yere yerleştirdi ve bize şans dile dedikten sonra hepsi yanağıma bir öpücük kondurarak yerlerini aldı.Allahım rüya mıydı bu? İşte o 5 muhteşem adam ... Onların yanındaydım ... Çok mutluydum ve bu anın tadı iliklerime kadar işlemişti.Konser başladı.Herşey muhteşemdi gidiyordu.Onlardan gözlerimi alamıyordum.Nolurdu onlarla Sonsuza kadar bir arada kalsam ... 5yıldız zaten Sonsuza kadar bir arada olacaktı acaba benide aralarına alırlar mıydı? Beni koruyan, eğlendiren, bana tüm güzel duyguları bir arada yaşatan 5 muhteşem yıldızım olurlar mıydı?Yine düşüncelere dalmıştım derin bir iç çektim ve herkesin bana baktığını farkettim,neler oluyordu ?
SS501 üyeleri neden bana bakarak gel diye işaret ediyordu?
Hayııırrr!!Bu gerçekten olamazdı.Tüm cesaretimi toplayarakgülümsedim ve ayağa kalktım...Aslında oraya çıkamayacağımı söyleyecektim ama bir kız beni elimden tutup içeri soktu.Uzun beyaz bir elbide giydirdi bu beyaz elbisenin kanatları vardı.Beni ne hale sokmuştu gerçekten çok merak ediyordum.Gittim aynaya baktım.Gözlerime inanamadım.Bir meleğe benzemiştim.Ben aynada kendimi izlerken beni giydiren kız bana birşeyler anlatıyordu.Beni bir kapının önüne getirdi kapıyı açtı ve tüllerle örtülmüş bir alana giridiğimi farkettim.Ben alana girince müzik başladı.Bu şarkıyı biliyorum.ŞArkının adı''Wings of the world'dü.''
Jun muhteşem sesiyle şarkıya başladı.Onun şarkıya başlamasıyla tül yere düştü.Artık önümü rahatlıkla görebiliyordum.Tam karşımda binlerce green peas vardı.Benim içinde bulunduğum alanın yanında Hyun,Kyu,Young ve Jun tam karşımda ise JngMin vardı.Büyülenmiştim sanki ...Onlarda beyazlar içinde şarkıyı söylüyorlardı.Söyleme sırası JungMine gelince merdivenleri çıkarak yanıma ulaştı.Onun ardından Kyu,hyun,jun ve young hepsi sırasıyla yanıma ulaşmıştı.Şarkıyı o kadar içten söylüyorlardı ki Kyu'nun gözlerinin dolduğunu farkettim,yanına gittim ve sadece içimden geldiği gibi dawranıp elini tuttum.Gözlerime baktı.Şarkıya devam ediyordum ve dayanamadı gözlerindeki yaşlar yanaklarından aşağıya süzüldü.Bu sefer ben dayanamadım ve ona sarıldım.Benimde gözlerim dolmuştu.Kyunun ağlaması beni çok etkilmişti.Aslında kyu bu şarkıyı her söylediğinde duygulanırdı bende onları bilgisayar başında dinlerken duygulanırdım ama yanında olmak bambaşka bi duyguydu.Şarkı boyunca ağlamamak için kendini zor tutan young şarkının bitmesiyle kendini saldı ve gözyaşlarına boğuldu.Lider benim ve kyunun JungMin ise young ve junun kolundan tuttu.Tam ortada birleşmiştik.Birbirimize sarıldık.Onlar gerçekten çok iyi ve birbirlerine inanaılmaz derecede bağlı birer arkadaştı.Aralarındaki güçlü bağı hissettimBende bu sevginin arasındaydım.Kendilerini hayranlarının moral çığlıkları sayesinde toparladılar ve konserin bitiş şarkısını söylemek için sahnenin hayranlara daha yakın olan bir yerine geçtiler.Ben içeri gireceğimi düşünüyordum ama öyle olmadı.JungMin elimi tuttu ve sahnedeki yerimizi aldık.Green Peası söyleyecektik.Bu şarkı o kadar çok rahatlatıcıydı ki ... Herkes diğer şarkılarda olduğu gibi bu şarkıyada eşlik ediyordu.SS501 mutluydu,hayranları mutluydu ve ben mutluydum ...Bu anın bitmemesi için herşeyi vermeye hazırdım.SS501'i neden bu kadar çok sevdiğimi düşündüm.Tüm bu yaşadıklarım,onların bu samimiyeti,sıcaklığı herşeyi açıklıyordu zaten ...Gülümsedim ve onlara birdaha tek tek baktım onların parlayan gözleri ve gülen yüzleri benim ve diğer hayranlarının sevgisini ne kadar hakettiklerinin bir göstergesiydi.O anın büyüsüne kapılarak JungMinin kulağına ''5 yıldız sonsuza dek birarada'' dedim.Gülümsedi yüzünde sevecen bir ifade vardı ''sizin desteğiniz olduğu sürece 5 yıldız hiç ayrılmayacak,iyi ki varsınız bizim kıymetli binlerce yıldızımız'' dedi.Elleriyle yüzümü tuttu.Eğildi dudaklarımda dudaklarının sıcaklığını hissettim.Beni büyülemiş kendine birkez daha hayran bırakmıştı ... ama o da ne!! Bu büyülü an yine o şarkıyla bozuldu.Ellerim dudaklarımda yataktan fırladım.Etrafıma bakındım.OLAMAZ! hepsi bir rüyaydı ...Ben yine kendi odamdaydım tam karşımda duran SS501 posterine baktım ve rüyanın etkisiyle kendimi gülümsemekten alamadım ve

İYİ Kİ VARSINIZ ...
5 Yıldız Sonsuza Dek Bir arada,Siz Bir arada Oldukça Bizde Sizinle Birlikte Sonsuzluğa ...
diye fısıldadım :D

[b][i] ben yeni kayt oldum arkadaslar ve sunu söylemek isterim ki bu site girdigim ss501 sitelerinin en iyisi.bunun için herkesi tebrik ederim ve bu güzel yazlari ve videolari paylastklari için tesekür ederim.ben de bir hikaye yaziyorm onu burda paylasmak istiyorum umarim begenirsiniz.

PARK JUNG MİN

Hadi Jun biraz acele et havaalanına geç kalacağız Arya onu bekletirsem küplere biner.
Jun: tamam geldim Jung Min. İşte hazırım gidelim.
Kuzeninin adı ne demiştin Jung?
Jung Min: Arya. Teyzem ve ailesi çok uzun zamandır İngiltere de yaşıyorlar. Arya Kore yi nerdeyse hiç bilmez. İşte bu yüzden gevezeliği bırakalım ve bir an önce havaalanına gidelim.
10 yıl sonra yegane kuzenimi göreceğim için gerçekten heyecanlıyım. En son gördüğümde ben 13 oysa 11 yaşındaydı. Arya benim kız kardeşim gibiydi. Çocukluk yıllarımızı hatırladıkça yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamıyorum. Arya kelimenin tam anlamıyla deli dolu bir kızdı hani şu erkek gibi giyinip ağaçlara tırmanan türünden. Acaba hala öyle mi merak ediyorum. Kimi kandırıyorum artık ağaçlara tırmanmasa da hala o eski Arya olduğunu adım gibi biliyorum ama yinede onu çok merak ediyorum o kadar uzun zaman oldu ki. Hiçbir zaman iletişimi koparmadık ama ikimiz de öyle yoğunuz ki bir türlü karşı karşıya gelemedik. Aslında bunun sebebi benim işimden ziyade Arya nın işi. Bir keresinde bana her şeyi bırakıp dünyayı dolaşmak, sevdiği her anı fotoğraflamak istediğini söylemişti. Bu onun düşüydü, bunun için yaratıldığını söylüyordu. 3 yıl önce dünyaca ünlü bir fotoğrafçının peşine takılıp ülke ülke gezmeye başlaması da bu yüzden çok sürpriz olmamıştı. Ben ise şarkı söylemeliydim o zamanlar daha ben bile kendimi çözememiş, ne istediğimi bilmezken Arya bana çocuk aklıyla bunları söylemişti. Arya nın benim için farklı bir öneminin olmasının sebeplerinden biri de bu belkide. O beni gerçekten tanıyordu.
2 gün önce ben dans provasındayken telesekreterime “hey kuzen al sana bomba gibi bir haber Cuma günü Kore ye geliyorum şu çok ünlü SS501 üyesi meşgul insan Park Jung Min kalıbından çıkıp havaalanına gelir beni karşılarsan sana minnettar olurum. Kapatmam gerek seni seviyorum dikkat et hop hop zıplarken bir yerini kırma ben gelene kadar hoşçakaaall” diyip kıkırdamalar eşliğinde bir mesaj bıraktı. O günden sonra da ona ulaşamadım. Eğer bu bir şakaysa gerçekten başı dertteydi ama değilse geldiğinde havaalanında olmama durumumda benim başımın girdiği dertle baş edemezdim kısaca bu yüzden gaza biraz daha basıp Jun un endişeli bir şekilde kemere uzanışını gülerek izledim. Havaalanına girdiğimizde uçağın inmesine 15 dakika kalmıştı. Sonunda rahat bir nefes alıp Jun la beklemeye başladık.
Hey Jung Min kuzenin ne kadar kalacak Kore de. Bana sürekli seyahat ettiğini söylemiştin.
Daha gerçekten gelip gelmeyeceğini bile bilmiyorum inan kaç gün kalacak nerde kalacak en ufak bir fikrim bile yok Jun. Ama gerçekten 10 dakika sonra burada olursa ve kendine bir ev ayarlayamadıysa onu bize götürmekten başka çarem yok. Arya otelde kalamaz. Otelde kalmak onun en büyük korkusu. Küçükken ailesiyle kaldığı bir otelde yangın çıktı ve Arya son anda kurtuldu. Ailesi dumandan bayılmıştı. Görevliler onları dışarı çıkardıkları sırada Arya yı fark etmemişler annesi açık havaya çıkarılıp ayıldığında Arya yı sorunca görevliler onun için bir daha otele girdiler ve bina çökmeden birkaç dakika önce onu kurtarabildiler. Bu onda gerçekten kalıcı bir korku oluşturmuş olmalı çünkü bildiğim kadarıyla seyahatleri sırasında da gitmeden önce kalacağı evi hep önceden ayarlar.
Bizde kalması benim ve diğerleri için hiçbir sorun oluşturmaz biliyorsun dostum ama Hyun Joong buna ne der bilmiyorum biricik liderimizin yabancılar konusunda ne düşündüğünü biliyorsun ama eminim onu susturmanın bir yolunu buluruz. Sonuçta bu kız senin kuzenin bu yüzden bir şey diyeceğinden bile şüpheliyim.
Sağol Jun ben de öyle düşünüyorum.
İşte yolcular geliyor. Bizimki henüz ortalarda yok gibi.
Ben yolculara bakıp Arya yı ayırt etmeye çalışırken Jun da olası ihtimallerle bana Arya olabileceğini düşündüğü kişileri gösteriyordu. Gösterdiği kişilerden anladığım kadarıyla Jun idare eder güzellikte sessiz sedasız yürüyen bir Arya bekliyordu. Arya hatırladığım kadarıyla çirkin bir kız değildi. Sonradan gezdiği yerlerden attığı fotoğraflarda da büyüdükçe daha da güzelleştiğini fark ettim. Son attığı fotoğraf 1 yıl öncesine aitti umarım daha da değişmemiştir ve onu kolaylıkla tanıyabilirim diye düşünürken yolcuların giderek daha da azaldığını fark ettim.
Jun: gelmeme ihtimali var demiştin değil mi diyerek saatini kontrol etti.
5 dakika geçmişti ve Arya hala ortalarda yoktu.
Tam Jun a cevap vermek için dönmüştüm ki Jun un gözlerinin iri iri açıldığını ve bakışlarının bir yere sabitlendiğini fark ettim. Ben de o yöne baktım ve Jun un niye öyle donup kaldığını anladım. Arya yarı koşar şekilde arkasında bir bavul sürükleyerek kocaman bir gülüşle bize doğru geliyordu. Ve gerçekten itiraf etmeliyim ki müthiş görünüyordu. Vücuduna tam oturmuş gri bir pantolon üstüne koyu mavi bir bluz onun üzerine ise kısa düğmeli bir yelek giymişti. Gözlüklerini taç olarak kullanıp uzun ve dalgalı saçlarını açık bırakmıştı.
Ona doğru bir adım attım ama o çoktan yanımıza varmıştı ve bavulunu bırakıp kucağıma atıldı. Jung Min seni okadar özledim ki derken ben de ona sıkıca sarılıyordum.
Hadi canım. Bu gerçek olamaz bir rüyada falan mıyım?
Arkamızdan Jun un sesini duyduğumda gerçekten duygulanmış bir şekilde Arya yı serbest bırakıyordum.
Arya: arkadaşından şimdiden hoşlandım kuzen derken Jun a elini uzattı ve yine o güzel gülümsemesiyle ben Arya beni Jung Min le beklediğiniz için teşekkür ederim dedi.
Bu normal olan kısmıydı. Benim için beklenmedik olan Jun un tepkisi oldu. Aslında tepkisizliği desek daha doğru olur. Yüzünde boş bir sırıtışla hala Arya ya bakıyordu. Ona uzattığı elini fark etmemişti bile. Sonra Arya nın havadaki eline anlam veremiyormuş gibi gözleri kısıldı. Ve o anda kafasında çalan zili duymasakta hissettik.
Aaah evet şey ben ben de Hyung Joon yani Jun. Benim için zevkti yani beklemek. Yani zevk derken sıkılmadım her zaman beklerim.
Daha fazla saçmalamamak için sıkıntıyla iç geçirdi ve memnun oldum diyip Arya nın elini sıktı.
“Ee kuzen bu kadar yıl sonra buradayım ve bana söyleyecek bir sözün yok mu?” Arya elini belime dolarken ben de bavulunu yerden almış ona sarılmıştım. Jun yanımda yüzü kızarmış bir şekilde yürüyordu.
Jung Min: Hoş geldin en sevdiğim kuzenim seni buralara hangi rüzgâr attı gerçekten çok merak ediyorum.
Tek kuzen olmak böyle bir şey olsa gerek. En sevilen kuzen ünvanı otomatikman senin oluyor. Arya gülerken bir yandan da “ayrıca buraya gelmemin sebebi de özlemine daha fazla dayanamamış olmam kuzen.”diye ekledi.
Üçümüz de gülerek havaalanından çıktık.
Jung Min: Arya kalacağın evi ayarladın mı?
Tabiî ki kuzen artık alışkanlık oldu. Şu otel korkum bazen gerçekten beni çok zor duruma düşürüyor. Gündüz özellikle de insanlar etrafımda olduğunda sorun olmuyor ama gece bir türlü rahatlamayı ve uyumayı beceremiyorum. Her neyse önce internetten ayarladığım şu eve gidelim eşyalarımı koyayım sonra bu kadar yılın dedikodusunu yapalım beraber derken bir yandan da çantasından adresin yazılı olduğu kâğıdı çıkarıyordu.

KİM HYUNG JOON

Kahretsin kendimi nasıl bu kadar aptal durumuna düşürebildim hala inanamıyorum. Jong Ming in kuzenini beklerken gayet normaldim. Ama bir anda bize doğru koşan o kızı gördüğümde resmen kendimi kaybettim. Tanrım o kadar güzeldi ki.. O mükemmel gülüş evet beni büyüleyen o gülüş olmalıydı. İşin garibi kız hayla bize doğru yürüyordu. Ve bir anda Jung Min in kucağına atıldı. O an saçlarının yarattığı rüzgârı yüzümde hissettim. Ve kendinden geçmiş sesimi duydum.
Hadi canım. Bu gerçek olamaz bir rüyada falan mıyım?
Arya olduğunu anladığım kız bana dönüp bir şeyler söyledi ama sözcükler o an çok anlamsızdı. Niye bana elini uzatıyordu kesinlikle rüya görüyordum.
Kahretsin benle el sıkışmak istiyordu normal insanlar böyle tanışırdı. O an öyle panikledim ki ağzımdan çıkan kelimeleri artık ben yönetmiyordum. Daha fazla batmadan pes etmeliydim tabiî ki daha fazla batmam gibi bir olasılık kaldıysa.
Beraber havaalanından çıktığımızda hala utancımdan yüzümü yerden kaldıramıyordum.
Hey Jun Arya nın bavulunu bıraktıktan sonra bizimle takılmak ister misin yoksa seni bırakmamı istediğin bir yer var mı?
Jung Min in sesini duyduğumda düşüncelerimden sıyrılıp ona cevap vermem gerektiğini anladım.
“Sizin konuşacak şeyleriniz vardır beni eve bırak en iyisi hem bende dinlenip kendime gelsem iyi olacak bugün çok yorucu oldu benim için” dedim.
Daha sonra yine onun sesini duydum. Bu kız esinlikle çok konuşuyordu arabaya bindiğimizden beri sustuğu anlar sayılıydı. Hayır, bu kız değil Arya dedim kendi kendime.
Efendim Jun?
İsmini sesli mi söylemiştim? Benim kesinlikle dinlenmeye ihtiyacım vardı.
“Imm ne garip bir ismin var anlamı ne?”
“Opera sanatçısının orkestra eşliğinde söylediği uzun şarkı demek. Annem tam bir opera hastasıdır. Uzun zaman benimde müzikle uğraşmamı umut etti ama ben kendi müziğimi fotoğraflarla yapmayı seçtim. Hem ailemize bir tane pop star yeter değil mi Jung bir de benle rekabete girip zorluk çekmeni istemezdim.” Bu kız sürekli gülmeliydi.
“Arya nın sesi gerçekten güzeldir Jun böyle dalga geçtiğine bakma teyzemin umudu bu yüzden çok uzun zaman sürdü ama o müziğe hiçbir zaman ilgi duymadı.”
“Bizim için bir şarkı söylersin değil mi Arya gerçekten merak ettim şu güzel sesi.”
“Şarkı söylemek değil de seve seve fotoğraflarınızı çekebilirim. Uzmanlık alanım doğa fotoğrafları ama başaramayacağım bir şey olduğunu düşünmüyorum.”
“İşte geldik” Jun un sesiyle sohbetimiz sonlanmış oldu.
Ev gerçekten güzeldi. Büyük değil ama küçükte olmayan bahçeli tek katlı bir evdi. Teras bahçeye açılıyordu ve dört sandalyesi olan bir masa görüntüyü tamamlıyordu. Arya ya döndüğümde eve gülümseyerek baktığını ve “hoş bulduk” dediğini duydum. Bu gülümseme bulaşıcı olmalı çünkü onla tanıştığımdan beri yüz kaslarımın elimde olmadan gülümsemekten ağrıdığını fark ettim.
“Anahtarı kimden alacaksın Arya?”
Jun elinde bavulla kapıdan girmişti.
Arya: ev sahibinin burada olması gerekiyordu ama.. diyip çantasından telefonunu çıkardı.
“Neden telefonunu açmıyor bu adam” Arya kapatıp başka bir numara çevirdi.
Bir kaç saniyelik bir bekleyişten sonra Arya: “meraba Eric, iyiyim evet biraz önce vardım ama eve giremiyorum çünkü ev sahibine ulaşamıyorum. Evet, internetten ayarlamıştım. Tamam, acele edersen sevinirim.”
“Eric adama başka yollardan ulaşmanın yolunu bulup beni haberdar edecek.”
Masaya doğru yürüyüp oturduk.
Eric kim sevgilin mi?
Nedense Jung Min in bu sorusu ilgimi bir hayli çekmişti.
“Ahh hayır. Eric benim yardımcım gibi bir şey. Faydalı yanları saymakla bitmez o bulunmaz bir arkadaş ama zararları da dokunmuyor değil senin gibi düşünen o kadar çok kız var ki. Onun sayesinde bir sürü düşman edindim.”dedikten sonra bana dönüp sizin seksi karizma kadar olmasa da Eric bir hayli yakışıklıdır diyip bana göz kırptı.
Hepimiz gülerken Arya nın telefonu çaldı.

hepside çok güzel hikayeler emeğinize sağlık teprik ederim. ya ne bu ss501 bizi öldürecek hasretten artık içimizden gelenlere bakın onlar için valla ben sülalemden çok seviyom onları onlar biliyo o başka

Asl1han Hikayen güzedi devamı yokmu

begenildigini bilmiyordm bu yuzden yeni bölüm eklemedim birde yanlis bir sayfaya ekledigimi dusunmstm ama en ksa zamanda yeni bölüm ekleyecegim o halde:D:D

ARYA


Bunca yıldan sonra yeniden burada olmak.. Nedenini bilmeden bu dönüşü sürekli ertelemiştim. Ama şimdi anlıyorum ki bahanelerimin tek sebebi korkmammış. Buradan yeniden vazgeçememekten korkmam. Adımımı atar atmaz o bir türlü bir yerlere ait olamama duygusu kaybolmuştu. Biricik kuzenim Jung Min i yeniden görme heyecanı ve buraya olan özlemim tüm bedenimi kaplamıştı.
Seyahatlerim sırasında kuzenimin Kore de ve tüm dünyada çok sevilen grubu SS501 i pek yakından takip edememiştim ama başarıları iki gün yerinde durmayan bana kadar ulaşmıştı. Onu yeniden göreceğim için gerçekten içim içime sığmıyordu. Bavulumu almak için beklerken zaman geçmek bilmedi. Biraz geç kalmıştım, umarım Jung Min beklemekten sıkılıp gitmez diye düşünürken birden içimi bir korku kapladı, ya hiç gelmediyse. Beni ciddiye almamışta olabilirdi çünkü bıraktığım mesaj pekte “ciddi” değildi. Gelmediyse işim zor Kore yi nerdeyse hiç hatırlamıyorum. Gelmediyse evi yalnız bulmam gerekecek. Gelmediyse kafasını kırarım.
Oh evet sonunda bavulumda geldi. Havaalanında yarı koşar vaziyette çıkışa doğru yürümeye başladım. İçimden burada olması için dua ederken yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Ordaydı bir arkadaşına dönmüş bir şeyler diyordu. Ben onlara yaklaşırken Jung Min de bana doğru dönmüştü. Kuzenim gerçekten lakabını hak ediyordu. Karşımda tam bir karizma abidesi duruyordu. Onun bana doğru yürümesine fırsat vermeden bavulumu yere bırakıp boynuna atıldım. Ve sulu göz olmamamın yararları diye düşündüm. Kolay kolay ağlamazdım hatta hiç kolay ağlamazdım. Ağlamak bana göre zayıflık göstergesidir illa ağlamam gerekiyorsa da bu yalnız başıma olmalı. Ama itiraf ediyorum duygulanmıştım.
Sesi duyana kadar Jung Min le yalnız olmadığımızı unutmuştum.
Jung Min in arkadaşına döndüğümde yakışıklı ve çok tatlı bir yüz gördüm. Sanırım biraz utangaç bir yapısı vardı dediklerine gülmemeye uğraşırken ve acaba kekeme mi diye düşünürken gözlerini kapayıp derin bir nefes aldı ve “memnun oldum” diyip sonunda havada bekleyen elimi sıktı. Bu duruma Jung Min de şaşırmıştı. Çok tatlı olduğunu düşünürken onu daha fazla utandırmamak için konuyu değiştirmem gerektiğini hissettim. Ve elimi Jung Min in beline dolayıp çıkışa doğru yürürken beni özleyip özlemediğini sordum.
Arabada kendimi çok mutlu hissediyordum ama biraz yorulmuştum sanırım. Daha sonra yorgunluğumun konuşmaktan olduğunu fark ettim. Normalde de çok konuşkan biriydim ama biraz abartmıştım sanırım Jung Min araba kullanırken sıkılmadan beni dinliyordu ya da sıkılmıştı da fark ettirmiyordu. Arkadansa hiç ses gelmiyordu. Sonra bir an da ismimi söylediğini duydum.
“Efendim Jun” derken acaba yanlış mı duydum diye tereddütteydim çünkü çok kısık sesle söylemişti.
Bir an afalladı sanki sonra bana ismimin anlamını sordu. Bu genellikle karşılaştığım bir soruydu pek bilindik bir ismim yoktu. Hele ki Kore de.
“Opera sanatçısının orkestra eşliğinde söylediği uzun şarkı demek. Annem tam bir opera hastasıdır. Uzun zaman benimde müzikle uğraşmamı umut etti ama ben kendi müziğimi fotoğraflarla yapmayı seçtim. Hem ailemize bir tane pop star yeter değil mi Jung bir de benle rekabete girip zorluk çekmeni istemezdim.” Diyip güldüm.





Jung Min Jun a sesimin güzelliğinden bahsederken ona dil çıkarmamak için kendimi zor tuttum. Bence kesinlikle abartıyordu yani sesimin çirkin olmadığını biliyordum ama yapmayın yanımda dünyaca ünlü starlar oturuyordu.
Müzik dinlemek içindir diyen kısımdandım ben sanırım. Benim tutkum fotoğraflardı. Güzel olan her şey o an en güzel açıyla kaydedilmeliydi bana göre.
Ben bunları düşünürken,
Jun meraklanıp bir gün onlara şarkı söyleyip söylemeyeceğimi sorduğunda “Şarkı söylemek değil de seve seve fotoğraflarınızı çekebilirim. Uzmanlık alanım doğa fotoğrafları ama başaramayacağım bir şey olduğunu düşünmüyorum.” Diye cevap verdim.
Vardığımızda evi gerçekten çok beğenmiştim. Normalde kaldığımdan daha uzun süre bu ülkede kalacağımı düşündüğüm için evin durumu daha bir önemliydi benim için.
Ama bir terslik vardı ev sahibinin burada olup anahtarı bana teslim etmesi gerekiyordu öyle konuşmuştuk. Jung Min in anahtarı nerden alacağımı soran sesi de tam bu sırada duyulmuştu.
Çantamdan telefonu çıkarıp adamı aradım ama açmadı. Oofff bir terslik vardı, bu gece bu eve girmem lazım otelde kalamam umarım bir an önce olay çözülür umuduyla Erik i aradım.
Erik hemen ilgileneceğini söyledi ve içim rahatladı o bu işi çözerdi, ne zaman çözmemişti ki.
Bu sırada masaya oturduk ve Erik ten bahsettik. Tam o sırada telefonum çaldı ve arayanın Erik olduğunu görünce sevindim ne çabuk halletmişti.
“kurtarıcım ne zaman geliyormuş adam” diyerek telefonu açtım.
Ama Erik konuştukça benim suratımda ki gülümseme de silindi.
“Üzgünüm Arya bu sefer seni kurtaramadım ev sahibinin bir akrabası kaza geçirmiş bu yüzden acilen yurt dışına çıkmış seni de tamamen unuttuğunu düşünüyorum. Adama ulaşamıyorum şu an ama en kısa zamanda ulaşıp anahtarı bir şekilde sana ulaştırıcam. “
“Nasıl olur ben şimdi napıcam Erik otel durumumu biliyorsun.” Derken gerçekten endişelenmiştim.
“şu an için yapabileceğim bir şey yok Arya gerçekten üzgünüm.” Dediğinde sesi gerçekten üzgün geliyordu.
“Peki, tamam ben bir yolunu bulucam artık ama lütfen en kısa sürede hallet şu işi, hoşça kal” diyip telefonu kapattım.
“Bir sorun var galiba”dedi Jun. Ben daha ona cevap veremeden “eve giremiyorsun anlaşıldı. O halde hadi bize.” Diyip ayaklandı Jung Min.
“Jung Min gerçekten rahatsızlık vermek istemem ne sana ne de arkadaşlarına” dedim ama Jung Min in yüzündeki ifadeden kararın çoktan verilmiş olduğunu anladım.
Jun “ne rahatsızlığı asıl umarım biz sana rahatsızlık vermeyiz sen misafirsin” diyip gülümsedi. Ona bakarken içimin sıcacık olduğunu hissettim. Tartışmanın anlamı yoktu bu yüzden bende gülümseyerek “Jung Min in tüm arkadaşları senin gibiyse harika birkaç gün geçireceğim desene” dedim. Jun biraz mahcup bir şekilde “şey aslında Young Saeng ve Kyu yu seveceğinden eminim ama Hyun Joong biraz asabidir, yani tanımadıklarına karşı. Umarım seni üzmesine izin vermezsin.”
“merak etme Jun üstesinden gelirim, savaşçı bir ruhum vardır benim.” Diyip hep beraber gülerek evden çıkıp tekrar arabaya bindik.

ilerleyen bölümlerde hyun joong un ortaligi baya bi karistracagini sanyorm..
önce bi eve yerlessin arya ozaman sicak savas baslycak.

ARYA DEVAM

“Vay canına gerçekten burada mı yaşıyorsunuz” bu gerçek bir soru değildi tabi ama Jung Min fırsatı hiç kaçırmadı. “aslında arkada bir kulübe var orda yaşıyoruz bu bina sadece süs için.” Onun sırıtan yüzüne ters ters bakıp yüzümü tekrar eve döndüm. Gerçekten çok büyüktü. Aslında 5 kişi yaşadıklarını düşününce 3 katlı bu ev okadar da büyük sayılmazdı. Büyük bir bahçesi ve kocaman bir havuzu vardı.
Jung Min e dönüp “ sanırım burada kaç gün kalacağım konusunu tekrar düşünmem gerekicek aslında diyorum da şu anahtar hiç gelmez belkide.”ben gülerken Jung Min ellerini kaldırmış teslim olma hareketi yapıyordu.
Kapı açıldığında gördüğüm manzara karşısında bir an donup kaldım. Ardından gelen hapşurukla üçümüzde nerdeyse aynı anda kahkahalara boğulduk. Kapıyı açan çocuk yüzü gözü un içinde saçında yumurta kabukları ve üzerinde de temel reisle safinaz ın bulunduğu bir önlükle hapşurmaya devam ediyordu.
Jun: Young Saeng bu halin ne derken gülmeye devam ediyordu.
Ben “kek mi yapmaya çalışıyordun “ derken öyle üzgün bakıyordu ki Jung Min in “Sanırım evet ama kek kalıbını kullanmak yerine kendini onun yerine koymuş sanırım” demesine güleyim mi kızayım mı karar veremedim.
Biz içeri girerken “size iyilik yapanda suç zaten” diyerek başka bir odaya geçti. Birazdan yüzünü yıkamış önlüğü çıkarmış vaziyette yeniden yanımıza geldiğinde Jung Min e ters ters bakıp Jun a bizi tanıştırması için anlamlı anlamlı bakmaya başladı. Jun dan önce davranıp “ben Arya, Jung Min in kuzeni olduğum iddia ediliyor ama şüpelerim var”derken Jung Min bana dil çıkarıyordu. “bazı sorunlardan dolayı birkaç gün sizi rahatsız edicem” diyip bir sır verir gibi eğilip kulağına “kek yapmayı biliyorum” diye fısıldadım.
Young Saeng “Jung Min in kuzeni olman iddiaları kanıtlansa da bunu bir şekilde aşacağımızdan eminim diyip bana sarıldı. “Tanıştığımıza memnun oldum Arya bizde istediğin kadar kalabilirsin.”
Gerçekten Jung Min in tüm arkadaşları şeker gibiydi. Ve asıl inanılmaz olan bunlar ünlü insanlardı. Tamam, onlarda dünyalı ama lütfen birazda burnu havada tipler beklemem maruz görülsün. Young Saeng : “gel Arya odanı göstereyim, bavulunu da koyalım” diyip beni merdivenlere doğru itti.
Koridorun başındaki ilk kapıyı gösterip “burası benim odam yanındaki Kyu nun karşıdaki Jung Min in onun yanındaki Jun un şu en dipteki Hyun Joong un onun karşısındaki de senin canım.”diyip beni odama sürükledi. Oda gayet sadeydi. Çift kişilik bir yatak, yatağın iki başında çekmeceler bir dolap bir masa ve sandalyeler.. Balkona çıktığımda manzaranın havuza baktığını görünce sevindim. Young Saeng arkamdan gelip “hadi aşağı inelim senin hakkında merak ettiğim çok şey var sormak için sabırsızlanıyorum”dedi. Gamzeleri çok tatlıydı ona gülümsememek imkânsızdı resmen. “tamam, canım biryere kaçtığım yok hadi inelim” diyip odadan çıktık.
Biz iner inmez Jun un gözleri bize çevrildi. Bana gülümseyip otursun diye Young Saeng e yer açtı. Jung Min “Kyu yla Hyun Joong nerde Young Saeng” diye sordu.
“Kyu, Chin Sun la buluşmaya gitti, sonra bana dönüp kız arkadaşı diyip devam etti Hyun Joong stüdyoda. Saat 4 gibi bizimde gitmemiz gerek Kyu direk geçicek.”
“O zaman hazırlanmamız lazım anca yetişiriz” diyip ayaklandılar. Beni unutmuşlardı bile.
Arkasından seslenip “hey kuzen beni merak etme ben de buralarda yaşar giderim zaten” dedim gülerek. Jun la ikisi aynı anda arkasına dönüp “aa pardon ya” diyip Jung Min “kuzen bizimle mi gelmek istersin yoksa evde kalıp dinlenmek mi istersin” diye sorduğunda ben daha ağzımı açmadan “evet gelmek istersin” diye cevap verdi. Gülerek “kaçırırmıyım dinlencek çok vakit var nasıl olsa” dedim.
Üstümü değiştirmeye odama çıktım. Bavuldan bir kot pantolon ve kolunda fırfırları olan sade beyaz bir bluz seçip üstüme geçirdim. Aynada saçlarıma bakıp toplamaya karar verdim. İşte hazırdım. Günlük hayatta makyaj yapmadığım için hazırlanmam bitmişti bile. Aşağı indiğimde Young Saeng hazır diğerlerini bekliyordu.
“çok güzel görünüyorsun Arya” diyip kolunu bana uzattı. Ben “ah yanında sönük kalıyorum Young Saeng” derken arabaya doğru yürüyorduk.
Young Saeng :“konuşamadıkta, bari burada biraz sohbet edelim. Jung Min bize kuzeninin geleceğinden hiç bahsetmemişti ziyaret için mi buradasın ne kadar kalıcaksın” diye soruları sıralarken bizimkiler kapıda gözükmüştü. “Geleceğimden tam emin olamadı heralhalde o yüzden söylememiştir, iş için buradayım ve yaklaşık bir ay kalıcam sanırım” derken biraz düşünüp tüm sorularını cevapladığımdan emin oldum. “ne iş yapıyorsun? Dur tahmin edeyim mankenlik?”
Gülerek “ beni manken sanmam ne kadar gururumu okşasada hayır fotoğrafçıyım Young Saeng cim” dedim.
“Hımm Kyu bu konuda baya bilgili bildiğim kadarıyla hem o da seviyor fotoğraf çekmeyi, iyi anlaşacağınıza eminim ama Hyun Joong konusunda garanti veremem umarım alıngan biri değilsindir” dedi.
Nasıl biriydi bu çocuk böyle herkes ona karşı uyarıyordu beni gerçekten çok merak etmiştim.
“hayır değilim canım ama hazır cevap olduğum söylenir umarım o alıngan biri değildir” dedim gülerek.
“Neye gülüyorsunuz öyle bakiyim?” sonunda gelebilmişlerdi. “Young Saeng e çocukluk hikayelerimizi anlatıyorum hani şu kedi görünce arkama saklandıklarından”
“kedi mi Jung Min kedi gördüğünde bir kızın arkasına mı saklanıyordun” diyip kahkayı bastı Jun. “gerçekten ne kadar cesurmuşsun Jung” derken Young Saeng de gülmeye başlamıştı. Jung Min hariç hepimiz gülüyorduk o ise bana pis pis bakmakla meşguldü.
Bana “görürsünüz siz küçük hanım benimde hatırladığım birkaç hikâye olmalı” dedikten sonra Junla Young a dönüp “sadece 12 yaşındaydım ve kedilerinde pençeleri vardı” diyip arabaya bindi. Young Saeng le Jung Min arkaya otururken ben öne oturdum. Jun arabayı çalıştırırken Young Saeng hala gülüyordu. Sonunda gülmesi bittiğinde “Arya lütfen biryere gideyim deme her an seni biraz daha seviyorum” derken benim de daha tanışalı birkaç saat olmasına rağmen bu ortama giderek daha fazla alıştığımı ve sevdiğimi farkettim. Korktuğum başıma mı geliyordu.

KİM HYUNG JOON


Young Saeng in sözleriyle birden sarsıldım.
“Arya lütfen biryere gideyim deme her an seni biraz daha seviyorum”
Arya gidicekti. Ne kadar daha buradaydı, iki hafta bir ay.. Bu süre azdı. Kimi kandırıyorum bu süre çOk azdı. Peki neden? Onu tanıyalı daha birkaç saat oldu gitmesi veya kalması neden benim için bu kadar önemli olsun ki. Cevabım hazırdı. O çok eğlenceliydi, komikti, güzeldi, çOk güzeldi. Bunları düşünürken gözlerim kendiliğinden ona doğru kaydı. O da bana bakıp gülümsedi.
“Jun kaza yapmak gibi sevdiğin bir hobin yoksa önüne baksan iyi olucak. Kazayı dert ettiğimden değil sadece Young Saeng in saçlarının bozulmasını istemem.”
“haklısın bunu hiç birimiz istemeyiz” diyip utanarak önümü döndüm.
O iyi ve eğlenceli bir kızdı ve Jung Min in kuzeniydi normal olarak onla vakit geçirmek hoşuna gidebilir bundan daha doğal bir şey olamaz Jun sorun yok gördün mü tamam. İçimden kendi kendime konuşurken stüdyoya vardığımızı fark ettim. Bu yollardan o kadar çok geçmiştik ki artık otomatiğe bağlamıştım sanırım.

Stüdyoya girişte Kyu yla karşılaştık o da arabasını park ediyordu. “Hey çocuklar geç kalmadık değil mi Hyun Joong un azabına uğramak istemem.”
“Yok, daha 5 dakikamız var hadi acele edelim” diyip önden binaya girdim.
Ardımdan konuşmaları duyabiliyordum. “Vay canına kuzen siz hiç normal boyutta binalarda zaman geçirmez misiniz?” Jung Min, Arya ya daha cevap veremeden “kuzen mi? “ diye Kyu lafa atlamıştı.
Jung Min fazla bir incelikle“tanıştırayım Arya bu Kyu, Kyu bu da Arya, Arya benim kuzenim işi sebebiyle bir süreliğine Kore de bulunmakta, çok konuşur, çok güler buna katlanamadığında ortadan kaybolman yeterli.” Diyip kıkırdadı.
Merdivenleri çıkarken ardından Young Saeng in sesi duyuldu: “şu ana kadar gördüğüm Jung Min i alt edebilen tek şahıs kendisi. Ve benim gerçekten kuzen olduklarından büyük şüphelerim var.”
“merak etme Young Saeng bunu bir gün ispatlayacağım.” Arya nın cevabıyla çalışma odasına varmıştık.
Kyu ya baktığımda çok eğlendiği anlaşılıyordu. “ne işle meşgulsün Arya mankenlik mi?”
Arya ve Young Saeng bakışıp kıkırdadılar. Bence gayet yerinde bir tahmindi gülüşmelerinin sebebini anlamadım.
“hayır, fotoğrafçıyım. İngiltere de birkaç sergim var.”
“süper ben de fotoğraf çekmekle amatör olarak ilgileniyorum. Ortak çalıştığın fotoğrafçılar oldu mu?”
“Buraya gelmeden önce Michael Yamashita ile Londra da ortak birkaç çalışmamız oldu. Ama genel olarak Bruno Barbey in peşinden ayrılmıyorum. 3 yıldır onunla ülke ülke geziyoruz.”
“vay canına Bruno Barbey mi ben o adamın çalışmalarını düzenli takip ediyorum çok ünlü bir fotoğrafçı. Çok seçici olduğu söyleniyor seni yanına aldığına göre gerçekten çok başarılı olmalısın.”
Onlar konuşurken ben de bu konuda ne kadar cahil olduğumu fark edip bir an önce bu açığımı kapatmayı düşünüyordum.







Hyun Joong un seslenmesiyle hepimiz o yöne döndük. “hadi beyler bırakın oyalanmayı da bir an önce başlayalım artık.”
Bugün dans çalışması vardı. Koreograflarla A Song Calling For You nun hareketlerini oluşturmuş sonunda tekrarlarına başlamıştık. Biz de hemen Hyun un yanına gidip şarkının başlamasını beklemeye başladık. Biz dans ederken Arya gülümseyerek bizi izliyordu. Gözlerim farkında olmadan ona dönüyordu bu yüzden birkaç hareketi kaçırdım ve Hyun dan daha dikkatli olmam için uyarı aldım.
Sonunda bittiğinde saat 6.30 olmuştu. Gözlerim hemen etrafı taradı ama Arya ortalarda yoktu. Son bir saattir kendimi dansa vermiştim gittiğini fark etmedim. Sanırım bizim işimiz bitene kadar stüdyoyu gezmek istedi diye düşünüyordum ki Jung Min de “Arya yerinde duramadı ve stüdyoyu keşfe çıktı heralde” dedi. Hyun havluyla yüzünü silerek yanımıza geldi. “laptopumu kayıt odasında unutmuşum onu alıp inerim aşağı siz inin yoruldunuz beklemeyin.”
Hepimiz onaylayıp merdivenlere doğru yürüdük. Jung da telefonunu çıkarmış Arya yı arıyordu.
“Arya işimiz bitti dönüyoruz bizimle kapıda buluşursun oldu mu?”
Karşıdan onay aldı ki gülerek “tamam acele edip kaybolayım deme biz bekleriz.” Dedi.
Arya nın dediği şeye gözlerini kıstıktan sonra sanki Arya onu görebilecekmiş gibi dil çıkarıp telefonu kapattı.

millet yorumlarnzi merakla bekliyorm bana göre iyi gidiyor ama siz ne düsünüyorsunz lütfen beni düsüncelerinzdn mahrum brakmayin

tesekur ederm bu arada senin hikayende cok güzeldi bitirdikten sonra keske daha yavas okusaydm dedm:D benmki biraz yavas ilerliyor sanrm ama cok fazla uzatmycam tanisma yerleri gectigi icin isim daha kolay olucak.

hyun la atismalari komik olur diye bekliyorm suan aklmda hiç birsey yok ama yazmaya baslaynca geliyor buna güvenyorm birazda. sacma buldugun yer falan olursa söyle lütfen.

ARYA


Telefonu kapatıp aceleyle çıkışı bulmaya çalışırken bir yandan da elimdeki cipsi ve jelibonları dökmemeye uğraşıyordum. Abur cuburlara bayılıyordum. Ona rağmen kilo problemim olmadığı için çok şanslıyım. Tam yarı koşturur şekilde merdivenlere ulaşan köşeyi dönmüştüm ki sert bir şeye çarpmamla kendimi yerde buldum. Tanrım bütün cipslerim dökülmüştü. Ben onlara üzgün üzgün bakarken çarptığım herneyse konuşmaya başladı. “küçük çocuklar gibi cips yemek yerine önünüze bakıp biraz daha dikkatli olamaz mısınız?”
Sinirle yüzümü konuşan kişiye çevirip “kim demiş benim size çarptığımı siz bana çarptınız hem tüm yiyeceklerimi de yerle bir ettiniz üstüne hala yerde oturmama rağmen yardım etme zahmetinde bile bulunmuyorsunuz.”
Bu adamı bir yerden gözüm ısırıyordu ama.. daha önce görmüştüm sanki..
Bir anda aklım başıma geldi. Bu Hyun Joong du. Ben diğerlerinin dedikleri kadar varmış ne kadar kaba biri diye düşünürken sıkıntıyla elini uzattı. Hah daha çok bekler, elini tutmadan kendim kalktım.
“sizi daha önce burada görmemiştim yoksa kaçak mı girdiniz?” derken gözleri kısılmıştı.
“hıhı evet kapıdaki görevlilere de rüşvet olarak cips ve jelibon verdim zaten” diyip göz devirdim.
Dediğim şeyin mantığını kavramıştı ki uzatmadı. Beni şöyle bi baştan ayağa süzdükten sonra “herneyse sizinle çarpışmak ve laf dalışına girmek ne kadar eğlenceli olsa da benim gitmem gerek. Bazılarındansa benim cips yiyip boş boş dolaşmaktan daha önemli işlerim var.”
ıııgghh bu çocuk sinir krizi geçirtir insana. Tam cevap vermek için ağzımı açmıştım ki “görüşmemek üzere” diyip yere dökülen cipslerimin üstünden atlayıp kıkırdayarak uzaklaştı.
Arkasından bakarken ağzım hala açık yaşadığım şeyin gerçekliğini düşünüyordum. Ama bu haksızlık son sözü söyleyen oydu resmen gol yemiştim.
Telefonumun çaldığını duyunca etrafa bakındım. Cipslerimle beraber o da yere düşmüştü. Zavallı cipslerim.
“nerde kaldın Arya kök saldık burada.” Jung Min e cevap verirken bir yandan da etraftaki pisliği temizlemeye uğraşıyordum.
“meyve vermeden gelirim kuzen yoldayım.” Diyip aceleyle merdivenleri inmeye başladım.
Yanlarına indiğimde Jun ve Jung Min arabanın yanında beni beklerken sohbet ediyordu. Kyu ve Young Saeng Kyu nun arabasıyla gitmişlerdi sanırım. Beni gördüklerinde Jung Min “gerçekten binada bu kadar gezilecek yer var mıydı merak ettim.” Derken Jun da gülerek bana arabanın kapısını açmıştı. Ona gülümseyerek teşekkür ettikten sonra “hayat ayrıntılarda gizlidir kuzen bunu bildiğim için iyi bir fotoğrafçıyım.”diyip koltuğa yaslandım.
Gerçekten çok yorulmuştum. Yolda kestirme fikri hiç de itici gelmiyordu. Arkadan Jung Min in bir şeyler dediğini duyuyordum ama kendimi uykuya bırakmama engel olamadı.

Aslıhan çok ama çok güzel hyun joong la neler olacak çok merak ediyorum umarım cumaya kadar biter cumadan sonra 15gün filan yokum
Nurum aynı şehre geşiyorum sana geliyorum salı günü