Charismatic Love/Karizmatik ask

Çokkk çookk güzeldi canım ya o kadar beğendimki hele ay güneşsiz yaşayamaz kısmı biitim

Tesekkür ederim canim. Bende senin avatarina bitiyorum. Gülüse bak ya bayiltir insani :D

Hana.Atmosphere hikaye süper gidiyo bu arada adım hasret canım senin adın ne ve dün gece hikayeyi okudum yattım sonra rüyama girdi senin hikaye dört göz dört kulak kesilmiş bekliyorum yenisini

yaha kç ay oldu eklesenize yni bölümü

lütfen yeni bölüm lütfennnn

Ya yeni bölüm ne zmn gelecek 1 ay oldu nerdeyse arayı çok açtın merakla bekliyoruz. Bi Koreye gideydi neler olacak neler.

aynen bkliorm bnde ama yan meşgüldür heralde ( kızııyorm hee )

elifff lütfeeennn yeni bölümmm nerdesin yaa bizi bu hikayeye bağladın sonra kayboldun hadi ama yeni bölüm ekle artık noluuuuuur

yanşş ekle artık bağımlılık yaptın bıraraktın ( artık şikayetlerin inadına yazmıcak kız heralde )

çok güzel olmuş öldüm gülmekten

devamı ne zaman ekliceksin çok merak ettim

arkadaşlar bu hikayenin devamını merak edenler korefans sayfasında bulabilirsiniz.

Aaa sağol fidann

Tşk ederim cnm ama ben bulamadım link atarmısınj???????*

bende çok beğendim hikayeyi ve şu diğer forum ne demek oluyo ???

banada link atarmısınız ???

arkadaşlar hikayenin diğer bölümleri ilerleyen sayfalarda artık ilerleye ilerleye okursunuz tam olarak hangi sayfalarda yazdığını hatırlamıyorum ama hikaye süper devam ediyo ve finali müthiş:)kolay gelsin!!!

Ben coktan unutulmustur diyordum görünce sasirdim. Hikayemi cok kötü bir dille yazilmasina ragmen begendiginiz icin tesekkür ederim. Diger yerden okumayin ben buraya biraz düzeltip öyle ekliyordum. Birkac gün icinde hepsini eklemeye calisacagim.





Ucak havalanmaya basladi. Basimi ellerimin arasina alip gözlerimi kapattim. Ucaga binmekten korkuyordum. Ayaklarimin yerden kesilmesi hosuma gitmezdi.
Irem ellerini birbirine vurdu. Sevincli oldugu her halinden belliydi.
"11 saat sonra Korede olacagiz Elif. Cok heyecanliyim."
"Off 11 saat kim dayanacak. Irem cek su perdeyi!"
Konusurken basimi ona cevirmistim. Cam kenarinda oturuyordu, ben ortadaydim. Ona bakarken gözüm bir an camdan disari kaydi. Cok yüksekteydik, panikledim.
"Elif baksana ya ne güzel agaclar daglar harika görünüyor. Tadini cikar."
"Bana hic harika görünmüyor. Bir düssek ne olur biliyormusun sen?"
"Ne düsmesi ya, panik yapma birsey olmaz."
"Tabi. Ucak düstümü 99% ölecegiz. Ne var bunda degilmi? Uzayli dostum Hyundrella yokki ufosuyla gelip kurtarsin beni."
Bana garip bir bakis atarak "Uzayli dostunmu? Hyundrellami? Sen yine tuhaf tuhaf konusmaya basladin." dedi.
Ucak hafiften sallandi.
Kendimi tutamayip "Ahhh ölüyorum!!" diye bagirdim. Etrafimdakilerin bana baktigini görünce koltuktan asagiya dogru kaydim.
Irem kafasini sallayarak "Ay Elif SS501´i görecegin icin hic heyecanli degilmisin? Yükseklik korkunu saymazsak durgunsun." diye sordu.
"Sana öyle geliyor."
Korkuyorum Irem. Onu görmekten korkuyorum. 2 ay boyunca hayalet gibi dolandi etrafimda. Gittigim her yerde oda vardi. Bunlarin anlami nedir? Cözemiyorum, icinden cikamiyorum. Korkuyorum..
Basimi koltuga yasladim. Cnblue´nun "Y, why" sarkisini acip gözlerimi yumdum. Belki sarki dinleyince biraz sakinlesebilirdim.

Biliyorum asik oldum..
Senin bana geldigin gün griye boyanmis bir rüya gibiydi.
Sana birsey anlatmak istiyorum, kalbimin derinliklerinden birsey.
Seni sevmek istiyorum, seni tutmak istiyorum..
Sadece sarhos itirafim..


"Elif uyan, iniyoruz."
Iremin kolumu sallamasiyla gözlerimi actim, uyuyakalmistim. Koltuktan dogrulup korkarak pencereden baktim. Gercekten iniyorduk. Seoulu izlemeye basladim. Hava biraz sisliydi. Bu sehirde ne cok yüksek bina vardi öyle.
"SS501´i ne zaman görecegiz?"
"Havaalanina gelmeleri tehlikeli olacagi icin gelmelerini istemedim. Esyalarimizi otele birakip evlerine gideriz."


"Woww. Baksana eve ne güzel."
Otele esyalarimizi birakip biraz dinlendikten sonra taksiyle evlerine geldik. Ev büyük ve bahceliydi. Kapinin önünde durdum. Icimde sevinc/korku, hüzün/nese hepsi birbirine karismisti. Irem kolumdan cekti, SS501´i görmek icin sabirsizlandigi her halinden belliydi.
"Hadi Elif kapiyi cal artik."
Derin bir nefes alip zile bastim. Kapi hemen acildi.
Karsimda Hyung Joon duruyordu. Yüzündeki ifadeyi nasil tanimlasam? Saskin ve sevincli. Hafifce gülümsedim ona. Gözlerini her heyecanlandiginda yaptigi gibi kocaman acti ve gülerek sarildi bana.
"Eliiiif cok özledim seni!!"
"Bende sizi özledim Joon oppa."
Digerleride kapiya kosup gülerek selamladilar bizi. Yalniz birini göremiyordum. Sormaya cekindigim icin sustum. Salona gecip oturduk. Odada fazla esya yoktu, sade ve güzeldi. Duvarlarda fotograflari asiliydi, yerdede bir gitar vardi. Ireme bir bakis attim. SS501´den etkilenmise benziyordu.
Benim soramadigimi o sordu.
"Siz 5 kisi degilmiydiniz?"
Kyu gülerek cevapladi.
"Evet ama 5. kisi kayip."
Sasisarak "Nasil kayip?" diye sordum. Basina kötü birseymi gelmisti yoksa?
Digerleri kikirdamaya basladi.
"Demin arayip havaalaninda oldugunu ve sizin nerde kaldiginizi sordu. Sürpriz yapmak istemis."
Saeng gülerek devam etti.
"Ucak saatini karistirmis. Havaalanindan indiginizi duyunca bir bozuldu. Simdi yolda, geliyor."
Hyun alnini kiristirarak "Son zamanlarda iyice dengesizlesti bu at." diyince tam konusmak icin agzimi acmistim ki kapi caldi.
Joon: "Ne cabuk geldi" diyerek kapiya kostu.
Iceriye yaninda baska bi erkekle girdi. Kisa sacli, yakisikli biriydi. Iremle beni görünce sasirdi.
Hyun´a özür diler gibi bakti.
"Misafiriniz oldugunu bilmiyordum."
"Sorun degil." Lider bize dönüp tanistirdi.
"Bu arkadasimiz Kang Shin."
Iremle tokalasip karsima gecti. Elini uzatip "Ben Kang Shin. Memnun oldum." dedi. Dik dik gözlerimin icine bakiyordu. Neden bilmiyorum ama hoslanmamistim ondan. Rahatsiz edici bir yani vardi.
"Bende Elif."
Yanima oturdu ve Hyun´a "Misafirleriniz nereli Hyun Joong?" diye sordu.
"Türkler."
"Ah Türk demek."
Tekrar kapi caldi.
Joon "Bu sefer Jung Min olmali" diyerek kapiya kostu.
Icimde tuhaf seyler olmaya basladi. Heyecan, telas, sevinc. Neydi bu? Adlandiramiyordum.
Joon´un sesi duyuldu.
"Hahaha bizden ayri sürpriz yapmaya kalkarsan böyle olur." Sonra bir ciglik. Joon yine cenesini tutamayip dayagi yemisti.
Jung Min iceri girdi. Onu görür görmez kalp atislarim hizlandi. Yüzüme bakti. Saclari dagilmisti ve sürprizinin suya düstügü icin sinirli oldugu belliydi ama gözleri gülüyordu. Bir an yanimda oturan Kang Shin´i farkedip alnini kiristirdi. Sonra tekrar bana dönüp gülerek hizlica yanima geldi. Kollarimdan cekip ayaga kaldirdi ve sarilip kulagima"Hosgeldin aykizi" diye fisildadi.
Gülerek "Hosbuldum." dedim. Beni birakip geriye bir adim atti ve beni süzmeye basladi.
"Büyümüssün."
Kaslarimi cattim.
"Gelir gelmez baslama." O sirada Kang Shin´in tuhaf bir ifadeyle bizi izledigini farkettim.
Jung Min gülerek Ireme döndü.
"Merhaba ben Sexy Charisma Park Jung Min. Hosgeldin."
"Ho-hosbuldum." Arkadasimin yüzünün kizardigini görünce gülmemek icin kendimi zor tuttum.
Saeng ayaga kalkarken "Herkesin burada olduguna göre yemege gecebiliriz artik." dedi ve bana dönüp meleksi tebessümüyle ekledi.
"Sizin icin özel yaptim. Umarim begenirsiniz."
"Saeng harikasin!" Bizim icin yemek yapmasina cok sevinmistim, baktim Ireminde hosuna gitmisti.
Yer sofrasina oturduk. Kang Shin yine yanima oturdu, Irem diger yanimdaydi. Jung Min ise karsima gecti.
Saeng yemegini getirip Irem ile benim tabagima koydu. Sebzeli makarna yapmisti. Bize koyduktan sonra kendi tabaginada alip tencereyi masaya birakti.
Hyung Joon Saeng´e ters ters bakip "Heyy Saeng Hyung bizede koysana!" diye bagirinca Saeng dudak bükerek "Kendiniz alin." dedi.
Gülerek tencereyi elime aldim. Hepsinin tabagini doldurduktan sonra yemege basladik.
Makarnadan biraz aldiktan sonra Saenge döndüm. Oda merakli bir sekilde beni bekliyordu.
"Süper olmus prens cok begendim!" Bunu duyur duymaz gülümsedi.
"Aaahh" diye bagirip elimle yüzümü kapattim.
"Ne oldu Elif?"
"Bana öyle gülümseme Saeng. Bak bayilirim."
Gülüstük.
Kang Shin "Türklerin hepsi böyle tatlimi?" diye sorarken kafasini bana dogru yaklastirdi.
Ne cevap verecegimi bilemedigim icin sadece saskin bir sekilde gülümsemekle yetindim.
Jung Min´in gözleri kisildi.
"Hah! Ne tatlisi. Sen birde bana sor."
"Jung Min! Sinir etme."
Cevap vermeyip yemegine döndü.

Ayy amanın ben beklemicem koreanfansa uçuyomm :D ama burdan tekrar okurum =)

Şükür sonunda duydun feryatları yorum yazmamama bakma heyecanla meraakla beklediğim hikayelerden biriydi seninki ama kayboldun ortalıktan korefansa gittin demek orayı takip etmediğimden bilmiyorum tabiki bölümünü okuyorum hemen sabredemezsem bakarım korefansdan güvenme bana

Elif hani devam hani ya ban kore fnsa giderim diyorum ama gidemiyorum çünki çok karışık o sayfa ya...

Yorumlariniz icin tesekkürler. Tamaaam ekliyorum



Yemek bitince Kang Shin ayaga kalkti ve "Ben gideyim artik Hyun." dedikten sonra yanima gelip bir elini omzuma koydu.
"Tanistigima memnun oldum Elif. 3-4 hafta kalacaginiza göre bol bol görüsecegiz."
Nasil tuhaf bakiyordu. Geri cekilerek "Bilmem. Belki görüsürüz." diye karsilik verdim.
Gözlerimin icine dik dik bakarak siritti.
"Görüsecegiz." dedikten sonra arkasini dönüp kapiya dogru yürüdü.
Kang Shin ciktiktan sonra Jung Min yanima gelip kolumdan cekmeye basladi.
"Ne yapiyorsun, durr!" diye bagirdim ama protestolarima aldiris etmeden kapiya dogru sürüklemeye devam ediyordu. Digerlerine "Biz birazdan gelecegiz." diye seslendikten sonra tam kapiyi acmis cikacakken nihayet durdurabildim onu.
"Ne sürüklüyorsun ya? Düzgünce dersin gidelim diye kabul edersem gideriz. Bana böyle davranamazsin"
"Kabul edersende ne demek? Hadi üstüne birsey alip gel hava serin."
Cevap vermemi beklemeden disariya cikti. Ne saniyordu bu kendini?
Irem yanima gelip elime montumu verdi. Ben ona hayretle bakarken sinsi sinsi gülerek "Hadi git" dedi ve beni disariya itip arkamdan kapiyi kapatti.
Ne oluyordu bunlara?
Jung Min dis kapiya cikmis eliyle gelmemi isaretliyordu. Pes edip montumu giyindim. Hava gercekten serindi.
Yanina yaklasinca kötü kötü bakip "Nereye gidiyoruz?" diye sordum.
"Sokagin sonunda bir park var. Oraya yürüyelim."
Bir süre hic konusmadan yürüdük. Parka varinca beni büyük bir agacin altindaki banka oturttu. Hava iyice kararmisti. Kendiside yanima oturup yine bir müddet sustu. Sonra aniden elimi eline alip koluma bakti.
"Ne oldu, ne bakiyorsun?" Cekmeye calistim ama birakmadi.
Yüzünü bana cevirip kocaman gülümsedi.
"Taktigini biliyordum."
Ne demek istedigini anlayinca az kalsin ciglik atiyordum. Bilekligi cikarmayi unutmustum. Allahim böyle bir hatayi nasil yapabilirdim? Rezil oldum!
Hala gözlerimin icine bakarak gülümsüyordu. Icimde tuhaf seyler oldu. Yüzümün kizardigini hissedince kafami cevirdim.

Gözlerimiz bulusunca anlamandan korkarak basimi cevirip gökyüzüne bakiyorum.
Seni seviyorum..
Beni göremeyecegin bir yere saklanip duyamayacagin sözleri bagiriyorum.
Seni seviyorum..

Ayaga kalktim.
"Hadi gidelim. Irem bekliyordur."


Grup ile vedalasip cagirdiklari taksiyle otele döner dönmez dus aldim. Kafam cok karisikti. Üstümü giyinip ciktim. Irem yatagina oturmus dergi okuyordu. Gidip yanina oturdum.
"Neden yaptin?"
Okudugu dergiden basini kaldirdi.
"Neyi Elif?"
"Gitmek istemiyordum. Neden beni zorladin?"
Dergiyi yataga birakip gülümsedi.
"Anlamadigimimi saniyorsun?"
"Neyi?"
Gözleriyle kolumdaki bilekligi isaret etti.
"Sunu hic cikarmayinca süphelenmistim ama yanildigimi düsünüyordum. Bugün Jung Min´e olan bakislarin süphelerimi dogruladi."
"Ne süphesi? Ne diyorsun sen?"
Güldü.
"Farkinda bile degilsin saskin arkadasim. Eee sonucta böyle birseyi ilk defa yasiyorsun."
Sinirlenmeye baslamistim.
"Irem ne demek istiyorsun acikca söylesene."
Gözlerimin icine dik dik bakarak yanitladi.
"Sen Jung Min´e asiksin Elif."
Bir an donakaldim. Ben asikmiydim? Ne sacma bir düsünce. Hafifce güldüm.
"Sacmalama Irem. Ne aski?"
"Inkar etmeyi birakip gercegi kabullensen iyi olur. Türkiyeden döndügünden beri bir tuhaftin zaten. Bilekligi hic cikarmadin ve ne zaman Jung Min´den bahsetsen bir garip oluyordun. Bugün ona olan bakislarin, heyecanin.. Kac senedir arkadasiz Elif farketmedigimimi saniyorsun?"
Basimi önüme egdim.
"Elif niye agliyorsun?"
Cevap vermedim. Hakliydi. Irem hakliydi. Sonunda icimdeki karisik duygularin ne oldugunu ögrenmistim. Türkiyeden döndügümden beri sürekli etrafimda dolanan ve bir an bile pesimi birakmayan hayaletin adi ask´ti. Ellerimle yüzümü kapattim. Irem sarildi bana.
"Aglama Elif, sakin ol. Özür dilerim. Lütfen üzülme."
Hickiriklarimi durduramiyordum.
"Ben ne yapacagim simdi? Istemiyorum aski! Ne olur gönder o hayaleti, ne olur gitsin benden."
"Canim ne hayaleti? Hem ask öyle git demeyle gitmezki. Keske öyle kolay olsaydi."
Nefesim kesildi, kalbimde bir agirlik hissettim. Ben bunu nasil tasiyacaktim?


Seni seviyorum. Bu kisa cümle benim icin cok zor.
Agzimi bile acamiyorum..
Seni seviyorum. Bu kisa cümle benim icin cok fazla.
Nefes alamiyorum..