•.★* Suya Bırakılan Hayaller •.★*

"ben az önce melek mi dedim" lafına bittim yaa:onay: , aa jungmin unutuyorsun galiba o yağmur!!!hemen öyle melek kıvamına geleceğini düşünmen hata •.★* Suya Bırakılan Hayaller •.★* - Sayfa 7 935309

•.★* Suya Bırakılan Hayaller •.★* - Sayfa 7 935309

süper gidiyo ttlm,devamını dört gözle bekliyorum şağın

Teşekkürler Rukiyecim :D
Fidancım haklısın; melek konusunda
Hmmm... Devamı için güzel şeyler gözüküyor gibi... Hiç belli olmaz; bölümü cuma günü yollamayı düşünüyorum ;) Teşekkürler canım yorumun için

Yeni bölümü ekliyorum... Lütfen yorumlarınızı da iletin :) Keyifli okumalar... ( Yavaş yavaş okuyun :P)

Bölüm 16: GÖREV: BUZLAR PRENSİ

Eve vardığımızda hala şaşkınlığımı üstümden atamamıştım... Rüyasız ve derin bir uykudayken birden uyanıp karşımda onu görmeyi beklemiyordum. Ve yüzündeki tuhaf ifadeye hiçbir anlam verememiştim. Şimdi de eve girdiği gibi kendi odasına çıkmış, o andan beri yüzüme bakıp tek kelime etmemişti.
Hyun'un sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp ona döndüm,
- Bir şey mi dedin Hyun?
Gülümseyerek,
-Şey, demiştim ki kaybolduğun için sana çok sinirlenmiş olmalı. Jung bazen böyle tuhaf davranabiliyor.
- Ah, o mu... Sağol Hyun ama onu unuttum bile... Ben çok yorgunum, bu akşam erken yatacağım. Sorun olmaz değil mi?
Özellikle Aslı'ya bakarak onay bekliyordum,
-Sorun değil, beni düşünme, dedi.
Hyun kolunu onun omzuna atarak,
- Evet biz yapacak bir şeyler buluruz,
deyince Aslı,
- Hey bana bak, tamam iyi anlaşmaya başlamış olabiliriz ama bu benim ufolardan daha az tehlikeli olduğum anlamına gelmez, çek şu ahtapot uzantılarını.
Hyun yüzünde şok olmuş bir ifadeyle kolunu çekerken gülmemek için kendimi zor tutuyordum, onlara iyi geceler deyip odama yöneldim. Aslı benim için onunla vakit geçirirken fazla ileri gitmişti sanırım
Odamın kapısına geldiğimde Hyun'un dediklerini düşündüm. İçimdeki ses 'hadi ama unuttuğum falan yok sadece bu akşam için zihnimi herşeye kapatacağım... Belki Jung bir istisna olabilir...' diyordu.
Evet bu akşam benim için çok özel... Kapıyı arkamdan kapatıp ışığı yakmadan pencereye yaklaştım. Perdeyi aralayıp gökyüzüne baktım. Olması gerektiği gibiydi. Bu gece dolunay vardı ve ben her zamanki gibi yine sadece bu akşam kalbimin sesini dinleyecektim. Ve bunu birilerinin bilmesine hiç gerek yok. Hele Aslı hiç bilmemeli, çenesini tutabileceğinden şüpheliyim T.T
Camdan biraz uzaklaşıp pencerenin önündeki eski, yeşil tek kişilik koltuğa oturdum, dolunayın müthiş güzelliğini izlemeye dalmışken herkesin uyuduğu anı beklemeye kararlıydım...

(Aslı)

Aishh...Bu çocuk beni öldürecek... Yağmur olmasa elimde kalacağı kesin... Hele şu ufo saplantısı yok mu...
Yağmur'un odasına girdiğinden emin olunca ona dönüp,
- Hyun, benim yukarıda halletmem gereken bir şey var. Burada bekleyebilir misin?
dedim. Anlamamış gözlerle yüzüme bakıyordu. Tanrım! Bahane bulma yeteneğime ne olmuştu T.T
Toparlamaya çalışarak,
- Yani... Demek istiyorum ki Yağmur, Jung'un odasında şey unutmuş şey..Kitap!! Ben istemiştim ondan ama orada kalmış, hemen alıp gelirim, sen bekle tamam mı??
- Kitap?? Şey...Tabi sorun değil, beklerim...
dedi. Ona gülümseyerek hızla merdivenlere yöneldim...Bu akşam formumda olmadığım kesin, offf...Neyse şimdi Jung'a odaklanmalıyım, çabuk olmam gerek...

* * *

Jung'un odasının kapısının önüne geldiğimde söyleyeceklerimi bir kez daha düşünüp kapısını tıklattım.
-Kimsiniz?
-Benim, Aslı.
Ve şimdilik seninle iyi geçineceğim diye geçirdim içimden...
Kapıyı açıp meraklı bir ifadeyle yüzüme bakmaya başladı.
-İçeri girebilir miyim?
deyip cevap vermesini beklemeden odaya daldım. Sanki bir şey arıyormuş gibi etrafa bakarak,
- Ah, Yağmur buralarda olduğunu söylemişti... Nerede bu...
Jung Min yanıma gelip bilmiş bilmiş,
-Ne aradığını sorarsan yardımcı olabileceğimi sanıyorum.
Yüzüne bakmadan,
-Yardım edebileceğini pek sanmıyorum.
İyice meraklanmıştı, lafı uzatmadan,
- Ne aradığını sorabilir miyim?
Söylemek istemiyormuş gibi homurdandıktan sonra,
- Hmmm...Yağmur'un nota defteri...
deyiverdim. Tabi ki şaşırmıştı
- Nota defteri mi? Onun nota defteriyle ne işi olur ki?
Gülümsemi gizlemeye çalışarak,
- Ah... Yağmur çok güzel keman çalar...
Merakı iyice artmıştı,
- Ciddi misin?...
- Yağmur'u çok hafife aldığının farkında mısın? Off seninle vakit kaybedemem, bu akşam o defteri bulmam gerek...
Kitaplığa doğru yürüyüp aramaya devam edermiş gibi yaptım. Jung,
- Bu akşam bulman gerekli mi cidden??
- Tabi ki... Bu gece dolunay var...
Cevap gelmeyince arkama döndüm, soran gözlerle bana bakıyordu,
-Yağmur, sadece dolunay gecelerinde kemanını çalar. Kalbindekileri geceyle paylaşır ve kimsenin onu dinlemesini istemez... (duraksayıp gülümsemeye başladım) Ben hariç... Hayatımda bu kadar özel birşey görmemiştim. Sanki özel bir kutlama gibi...
Sonra sanki ağzımdan çok şey kaçırmışım gibi sustum.
- Şey sanırım burada değil, ben gitsem iyi olacak...
deyip odasından çıktım.
Olduğu yerde düşünceli gözlerle kalmışken yüzümde kocaman bir gülümseme vardı, sevinçle,
- Bu işi de hallettim... Gerisi sana kalmış bay buzlar prensi diyerek merdivenlere yöneldim...

herzamanki gibi mükemmel sinemcim:D:D sonunda benim de merak ettiğim yerlere yaklaşıyoruz:D:DD
arada girip takip ediyorum.yorum yapamasamda herzaman yanındayım canım biliyosun bunu öptüm çok:D:D

Teşekkürler Aslıhancım :D:D
Senin yorumlarını görünce daha bir mutlu oluyorum :)
Ve senin merak ettiğin kısımlarda bazı gelişmeler var ama ben pek emin değilim... Ortaya neler çıkacak bilmiyorum... Kendine iyi bak canım... Ben de çok öptüm ve yanımda olduğunu bilmek gerçekten harika...:)

bak sen şu aslı ya yaaaa:)ne işler çeviriyo:)gerçi insanın böyle arkadaşı olsun,böyle arkadaşı olsun yaa:))çok güzeldi ttlm,fighting!!

Fidancım çok teşekkürler :) Gerçeği ve hayalimdeki birleşince süper bir karakter çıktı ortaya :) Aslıhannn duy beni:D:D
Birilerinin bu hikayeye eğlence katması lazım sonuçta, değil mi?:D

Sinemcim dün okudum ama cevap yazamadım her bölümden sonra daha çok merak ediyorum sen en son beni çatlatacan o olacak

Hasretcim teşekkürler geç olsun güç olmasın:)) Bir sonraki bölüm için ara vermeyi düşünüyorum ama henüz karar vermedim... 15 tatile kadar ara versem çok mu olur?...
Merak etmene sevindim, 16 bölüm fazla mı uzadı diye stres yapıyorum T.T Ne olacak bu hikayenin hali:) Bekleyip göreceğiz sanırım...:)

Ooooo 15 tatile kadar aramı kalpten gidecem ben
Bölüm tam kıvamındaydı canım aynen bu uzunlukta devam
Gözlerim sitede yeni bölüm bekliyorum
Ara ver tabi sende yoruluyorsun ama çok uzun olmasın yoksa hikaye beklerken ölen ilk insan ben olurum

Hasretcim bugün biraz neşeliydim o yüzden bölümü yolluyorum, bu da senin için olsun:) Umarım beğenirsin:) Yavaş yavaş okuyun ve yorumlarınızı eksik etmeyin:)

Bölüm 17: DOLUNAY RİTÜELİ

(Jung Min)

Aslı'nın dedikleri zihnimde yankılanırken istemsizce pencereye yaklaştım, bakışlarımı gökyüzüne çevirerek dolunayı seyretmeye başladım.
''Yağmur... sadece dolunay gecelerinde kemanını çalar... Kalbindekileri geceyle paylaşır ve kimsenin onu dinlemesini istemez...Sanki özel bir kutlama gibi...''

-Sadece dolunay geceleri, dedim farkında olmadan...
Bu gece dolunay vardı ve o kemanını çalacaktı... Onu hiç bu yönden düşünmemiştim. Ve içimdeki merak daha fazla düşünmeme gerek bırakmadan bir karar almama neden oldu...
* * *

İki Saat Sonra

(Yağmur)

Nihayet... Sonunda herkes odasına çekildi... Sessizce kemanımı alıp yatağımın üzerine bıraktım. Her zamanki gibi mi yapmalıyım diye düşündüm... Ama... Sonuçta kimse gittiğimi farketmeyecek bile... Kararımı verip dolabıma yöneldim... Dolabın en arkasına atmış olduğum için bulmakta biraz zorlandım.
Aceleyle üstümü değiştirip aynaya şöyle bir baktım,
- Her zamanki gibi...
dedim memnuniyetle ve sessizce odamdan çıktım. Koridorda bir süre bekleyip sessiz olduğundan emin olunca aynı sessizlikle hareket ederek evden çıktım.

Hızlı adımlarla ormanın derinliklerine dalıp buradaki en sevdiğim yere yöneldim.
Ve oraya vardığımda gördüğüm inanılmaz manzara karşısında gülümsemeye başladım.Evden oldukça uzaktaydım ve beni hiçkimse duyamazdı. Kemanımı çıkarıp oradaki her zamanki ufak kayalığın üzerine oturdum ve çalmaya başladım...

* * *

(Jung Min)

Saat geceyarısına yaklaştığında umudumu kesip yatmak üzereydim ki odasının kapısının açıldığını duydum. Aslında ses dikkat edilmezse duyulmayacak kadar az çıkmıştı ama her nasılsa farkedebilmiştim işte... Camın önüne geçip kapının önünde gözükmesini bekledim ve onu gördüğüm gibi hızla odamdan fırladım, aynı anda ses çıkarmamaya özen gösteriyordum...

* * *

Peşinden ormanın karanlığına daldığımda sadece siyah silüetini seçebiliyordum. Ve bu da onu gözden kaçırmamam için yeterliydi.
Nereye gittiğini anlamaya çalışırken ağaçlar yerini çimenlik bir alana bırakmıştı ve Yağmur'u göremiyordum. Telaşla etrafıma bakarak ilerlemeye devam ederken bir uçuruma geldiğimizi farkettim ve sonra onu gördüm. Uçuruma olabildiğince yakın, bir kayanın üstüne oturmuş, kemanını omzuna dayamış gökyüzüne bakıyordu... Önündeki bulutla ışığı gölgelenmiş olan aya döndürdüm bakışlarımı...Tekrar ona baktığımda bulut geçip gitmiş, ay bütün güzelliğiyle tekrar etrafı aydınlatmaya başlamıştı. Şaşkınlıkla ay ışığının altında parlayanın bir melek olup olamayacağını düşündüm. Saçları kızılımsı bir ışıkla alev almış gibiydi, üzerinde beyaz bir elbise vardı; basit ve sade bir elbise. Bu haliyle sanki geceye ait büyülü bir varlık olduğu izlenimi uyandırıyordu... Gözlerimi kırpmadan onu seyrederken başını eğip kemanını çalmaya başladı. Gecenin sessizliğinden çıkıp gelmiş gibi yine geceye ait bilmediğim bir melodiyi çalıyordu... Dinlerken kulağa yabancı ve kalbe de bir o kadar tanıdık gelen bir müzik... Tamamen müziğin sihrine kapılmışken birden durdu, uçuruma doğru bakıyordu ve o an içimde bir şeylerin kıpurdadığını hissettim. Ve ne olduğunu anlayamadan yeniden çalmaya başladı. Yanlış mı duyuyorum?? Bu...bu... Evet kesinlikle onu çalıyor. Benim solo söylediğim bir şarkıydı bu. Onun kemanından dinlerken bakışlarımı üzerinden alamıyordum. Az önce büyülü bir varlık gibi görünüyordu... Şu anda ise her an kayboluverecek bir melek gibi göründüğüne yemin edebilirdim. Tanrım... Tüm bunlar ne anlama geliyor...

* * *

Ormanın sona erdiği bu yerde yaşlı bir çınar olduğunu tahmin ettiğim ağaca yaslanmış, onu dinlemeye kendimi o kadar kaptırmıştım ki zamanın nasıl geçtiğini anlayamadım. Çalmayı bırakıp ayağa kalktı, ve uçuruma doğru yürümeye başladı. Tedirginlikle olduğum yerde doğruldum. Bir süre öylece durup artık ufukta batmaya başlamış olan dolunaya baktı.
- Çok geç olmuş olmalı...
dediğini duydum. Arkasını dönüp ormana doğru yürümeye başladı... Benim olduğum yere doğru... Telaşla ağacın arkasına saklanıp yanımdan geçip gitmesini bekledim...
Gözden kaybolduğunda eve dönmek yerine az önce kemanının sesi ve inanılmaz görüntüsüyle aydınlanan yere, o kayalığa doğru yürüdüm ve oturup gecenin karanlığını seyretmeye başladım. Aslı haklıydı... Şu anda sıradanmış gibi görünen bu yer az önce beni büyülemiş miydi gerçekten? Hayatımda hiç böyle bir konser görmemiştim... Dolunayın son kızıllığı da kaybolurken yüzümde bir gülümsemeyle oturduğum yerden kalktım ve eve doğru yürümeye başladım...

Sinem canım bu bölümü de diğerleri gibi çoook güzel olmuş sindire sindire okudum ah Jung Min ah zavallı yavaştan abayı yakıyor da farkında değil
"bu da senin için olsun" dedin ya çok mutlu oldum sağol canım

Yorumun için çok teşekkürler Hasretcim:) Ne demek, bu hafta bölümü erken yollama kararı almıştım. Şimdi de yolluyorum. Umarım beğenirsiniz, yorumlarınızı bekliyorum:)

Bölüm 18: Zaman Kimilerine Göre Değişkendir

-YAĞMUR-

Çıldıracağım... Artık bundan şüphem kalmadı... Günlerdir evde, hayır, ''pansiyon''da ne olduğuna dair hiç bir şey anlamış değilim... Aslı yüzünde kocaman ve gereksiz bir gülümsemeyle dolaşıp duruyor ve özellikle onu bir kenara çekip sorsam da bana sadece Hyun'a yaptığı ufo şakalarını anlatıp sinirlerimi bozuyor. Hyun demişken... Aslı her ne anlattıysa çocuk buralarda ufo görmeyi falan bekliyor sanırım... Özellikle son birkaç gündür akşam olunca kapının önüne çıkıp gökyüzüne bakmaktan boynum tutuldu... Protesto edemiyorum çünkü Aslı da bu saçmalığa katılıyor. Jung'a gelince... Offf... Günlerdir benle konuşmuyor ( ki zaten konuşmazdı ama...) Yine de böyle değildi... Sanki ben yokmuşum gibi davranıyor...
Tüm bunların aynı anda olduğunu düşününce aklımı kaçırmama zırvalığı pek de mümkün değil...T.T

Bu böyle olmayacak, oflayarak yatağımdan kalktım ve mutfağa indim. Aslı'nın
- Günaaaayydıınnn...
demesiyle kahvaltının çoktan hazırlanmış olduğunu gördüm.
- Günaydın, dedim gülümsemeden.
Yine sinir bozucu bir gün olacağı belliydi.
Masada, Aslı'nın yanındaki yerimi aldım.
Hyun ve Min ortalarda gözükmüyordu.
- Nasıl ayrı kalabildi senden acaba?
dedim ve aynı anda kızarmış ekmeğimden kocaman bir ısırık aldım. Bakışlarını bana çevirmiş, sadece sinirlendiğinde beliren o komik ifadeyle bana bakıyordu. Ağzım dolu olduğu için daha fazla konuşmama fırsat kalmadan,
- O ''kaçık'' sürekli benle çünkü ben seni düşünüyorum, dedi en ciddi haliyle.
Kendimi tutamayıp gülmeye başlayınca ekmek de boğazımda kaldı. Aynı anda Hyun'un sesini duydum,
-Günaydın!!! Ga cik ne demek Aslı?
Ahh boğulacağım sanırım, Aslı sadece kaçık kelimesini Türkçe telaffuz etmişti
O sırada sırtıma inen darbeyle öksürmeye başlayıp arkama döndüm; Jung?
- Kaçık o Hyun, Ga cik değil. Bak böyle söyleniyor; Ka-çık!!
Hyun ,
- Kaçik? Hmmm...Kulağa tuhaf geliyor, anlamı ne?
Aslı yüzünde munzur bir gülümsemeyle,
- Uzaylı zırvalarına inananlara falan böyle diyorlar.
- Zırvalık mı? Bunu söylediğine inanamıyorum.
dedi ve büyük bir ciddiyetle sofraya oturdu. Jung Min de onun yanına, benim karşımdaki son boş sandalyeye oturmuştu.
Ben gözlerimi tabağıma dikmiş, içimden bir şarkı mırıldanırken, onun sesiyle kendime geldim.
- Fazla mı sert vurdum? Boğulmaman için uğraşırken sağır olmana sebep oldum galiba...
Yüzüne baktım; hayır, resmen dalga geçiyor...:S
- Aklımda başka şeyler vardı. Ne diyordun?
- Bugün ne yapacağız diyorum, Yağmur. Tamam, pansiyonunuz yeni vs. olabilir ama madem az kişiyiz, bizi eğlendirecek bir şeyler bul.
Aslı'ya hızla bir bakış atıp,
- Ben size şartları söyledim, kendi kendinize eğlenin işte.
- Oyunbozanlık yapıyorsun, dedi Hyun.
- Evet, artık arkadaş değil miyiz? Geri döndüğümde Yağmur çok sıkıcı bir arkadaştı dersem sence buraya kim gelir?
Sakin olmalıyım... Aslı....Ahhh hepsi senin yüzünden... Birden bir kahkaha attı, şaşkınlıkla ona bakarken,
- Buldum, sessiz sinema oynayacağız!! diye bağırdı.
Hyun da,
- Ha ha kızlar tanıştırayım; bu Jung Min Ben varımm!!
derken o da gülümsüyordu.
- Madem istiyorsunuz tamam öyleyse, hadi Aslı...
Jung lafımı kesti,
-Heyy...Siz ikiniz grup olamazsınız...
-Neden? derken bana muzipçe sırıtarak bakıyordu,
- Kendi dilinizde film ve dizi sorarsınız.
- Ben öyle bir şey yapmam!
-Ama Aslı yapar!
Aslı bir hışımla,
-Bana güvenmiyor musun?
diye çıkıştı.
- Hayır, diyen Jung Min'e dönerek,
-Tamam, bu kadar şamata yeter, sizin istediğiniz gibi olsun.
diyerek pes ettim. Jung Min'i ilk defa bu kadar neşeli ve gülümserken görüyordum... Ve bunun verdiği şaşkınlık daha fazla direnmememe neden oldu...

Hmm Jung Min'in aklından neler geçiyor acaba
Sonraki bölüm eğlenceli olacak gibi bakalım bizi neler bekliyor yeni bölüm için çok teşekkürler Sinem
Hep Jung Min diyorum ama Hyunda da bir şeyler olacak mı acaba sanki öyle hissediyorum ilerde oda uzaylıları bırakıp dünyaya Aslı'ya dönecek gibi

Hmm bilmem :P Ne demek canım, devamını yolluyorum, keyifli okumalar...

Bölüm 19 : OYUNBOZAN

' Ben itiraz ediyorum; git başka biriyle takım kur kendine!'
Sinirle arkamı döndüm. Jung ise konuşmaya devam ediyordu...
- Ya!!! Ne yaptım şimdi? Hyun Aslı'yla takım olacaksa bana başka kim kalıyor acaba??
- Mecbur değilsiniz beyefendi, bu kadar çok söyleneceksen Hyun'un ufolarıyla takım kur!
Aslı'nın sesiyle tartışmamız son bulmuş gibiydi;
- Hey! Oyun mu oynayacağız yoksa sizin mızıkçılığınızla mı uğraşacağız? Altı üstü takım olun dedik yahu... Jung illa uyuzluk yapacaksın değil mi? Yağmur sen bakma ona, oyun bitene kadar sabret... Ne de olsa kısa sürer... Ben varken
Kaşlarımı çatarak Aslı'ya bakıyordum,
-Birileri çoktan rakip olmuş... Peki yapacak bir şey yok...
somurtarak Jung'un yanına gittim. Aslı ve Hyun da karşı kanepede oturuyorlardı... İlk önce başlayanı yazı tura atarak belirledik... Şansım; sevgili şansım beni yarı yolda bırakmadı tabi; ilk önce biz soracaktık... Jung neşeyle bir kahkaha attı,
- Dünyalılar Uzaylılar'a karşı!!
Gözlerimi devirerek ona baktım...İlk sorumuz Jung'un inadından dolayı 'E.T' oldu ve anlatacak olan kişi Hyun'du...
O önce bize tuhaf tuhaf bakıp sonra Aslı'ya anlatmaya çalışırken ben ve Jung katıla katıla gülmüştük. Aslı bilemeyince de tüm sinirini Hyun'dan çıkardı tabi...
- Ne?? E.T miydi yani? O kalp o sarılma ifadesi neydi peki? Şöyle kısa, şirin, anten gibi bir şey nerdeydi?!!
- Hmmm...Ben duygusal yönden anlatmaya çalışmıştım :S
-Tamam, yeter! Kafayı yiyeceğim senin yüzünden Y.Y Hanginiz anlatacaksınız?
Benim için hangisi daha sağlıklı olur diye düşünürken Jung atladı,
- Tabi ki ben... Yağmur'un torpili var ne de olsa , ha ha ha... diyerek onların yanına koştu... Kaşlarımı çatarak şu pansiyon müdürü olma işinin beni sinirlendirmeye başladığını farkettim... Uzun bir karar verememe durumundan sonra Aslı'nın yüzündeki o 'halimden o kadar memnunum ki firavun gelse takmam' ifadesini gördüm T.T Yine bir munzurluk yapmış olmalı:S
Jung sırıtarak karşıma geçti. Hyun başla dedikten sonra o da tek kelimelik yabancı filmi hararetle anlatmaya başladı... Bir ara hüzünlü hüzünlü bakarak el salladı, bir ara boğuluyormuş gibi yaptı ve ben ilk on dakikanın sonunda onu seyretmeye daldığımı farkedip telaşla kendimi topladım... Aslı süre bitti dedikten sonra 'Titanic' demiş olmam bir şeyi değiştirmese de Jung,
- En sevdiğim film, daha iyi nasıl anlatılabilir? Nasıl bilemezsin, diye kafamı şişirdi tüm gün...
* * *

Akşama kadar sessiz sinema oynamaktan karnım ağırmıştı... Çok fazla gülmüştüm... Hyun ve Jung gerçekten eğlenceli insanlardı. Hele oyun oynarken... Aslı, Hyun'a kızmak ve Jung' a laf yetiştirmeye çalışmak dışında ortama uyum sağlamıştı ama ben adeta yokmuşum gibi hissediyordum... Hiç olmadığı kadar neşeli olan Jung'un yanında aksi pek mümkün değildi zaten...
Koltukta oturmuş Tv izlerken, mutfaktan üçünün neşeli sesi geliyordu. O tarafa bakmadım çünkü Aslı'nın o bilindik kızgın bakışlarını yeterince gördüm bugün. Ne yapabilirim ki; bu elimde olan bir şey değil...

* * *

Geceyarısı olmuştu... Odama gitmek için ayağa kalktığımda Jung'un sesiyle daldığım yerden çıkabildim;
- Bu saatte yatmayı düşünmüyorsun herhalde...
Gözlerimi kısarak yüzüne bakmaya başladım ama bu pek de iyi bir fikir değildi...Vazgeçerek merdivenlere yöneldim,
- Düşünmüyorum tabi... Hemen şimdi yatmaya gidiyorum...
Aslı elinde mumlarla merdivenden iniyordu.
- Bu gece eğleneceğiz tamam mı? Uyuyan Güzel de buna dahil
Aynı anda boş eliyle kolumu tutup beni normalde kullanmadığımız boş odaya doğru çekiştirdi. Hyun ve Jung da arkamızdan geliyorlardı... Bu odada yerlerde sadece büyük ve yumuşacık renkli minderler vardı. Onun dışında boştu ve penceresi de yoktu... Sanırım bu yüzden hala ahşap kokuyordu.
Karanlık odada itiraz edecekken Hyun elindeki kibritle tek tek mumları tutuşturdu... Bir kaç tütsüyü de yakıp çember şeklinde dizilerek yere oturduk.
- Peki şimdi ne yapacağız?
Tek tek hepsine baktım. Yüzlerindeki ifadeden bu gecenin uzun geçeceğini anlamıştım... Y.Y

Tahminim doğoruysa tuhaf şeyler yapacaklar ve ben hiç sevmem
Hyun tam bir medyum edasıyla yapar bu işi zavallı Yağmur çok korkmasa bari karanlık bir oda birbirinden deli 3 kişi bakalım ne olacak

:D Yorumun için teşekkürler Hasretcim, odada ne yaparlar bilemiyorum; her şey olabilir :P Ama 3 deli kişi konusunda haklısın... Yarın yollayabilirim ama belli olmaz...:)

Yeni bölüm ne zaman? O.o

Reiißend Haqel biraz geciktirdim ama okuyanlar oldukça buraya da yollamaya devam etmeyi düşünüyorum o yüzden bölümü yolluyorum... Umarım beğenirsiniz; lütfen yorumlarınızı bırakmayı unutmayın:)

Bölüm 20 : BİR GECE MASALI

-Yapmayın ama, küçük bir çocuk değiliz kim korkar böyle şeylerden?
Min bana bakıyordu ama ben inatla bakışlarımı Aslı'ya odaklamış itirazıma devam ediyordum,
-Hem...
Jung lafımı tamamlamama izin vermedi,
- Küçük bir çocuk değiliz deyip her seferinde mızmızlanan ben miyim? 'Hem' işe yarayacak ; ilk ben başlıyorum...
O sırada olabilecek en saçma şey oldu; şimşek ve gökgürültüsü... Yağmur yağmaya başlamıştı :S
Jung Min'in yüzündeki ifadeden tek anlayabildiğim keyfinin yerinde olduğuydu...
Ve anlatmaya başladı...
'' Yüzyıllar önce bu orman herkes tarafından lanetli olarak bilinirmiş... Ormanın bir kaç kilometre uzağındaki kasabadan buraya ağaç kesmeye gelen oduncuların hiçbiri bir daha geri dönemezmiş... İlk zamanlar kasaba halkı kendi arasında orman o kadar büyük ki kayboluyorlar diye avunuyormuş ancak bir gün...
Bir gün odunculardan biri ormana giderken yanında eşini de götürmeye karar vermiş... Ormanın karanlığında kaybolmadan önce biricik karısına sevgiyle bakıp,
- Kötü birşey sezersen benim gittiğim yöne doğru gel... Hep aynı doğrultuda yürüyeceğim...
demiş ve güzel yüzünü son kez öperek yanından ayrılmış...
Kadın korkuyla beklemeye başlamış... İşler yolunda gitmezse hissederim diye düşünüyormuş... Güneş batarken başının üstünden hızla uçan yarasalar korkusunu bir kat daha arttırmış. Ve o da kocasının peşinden ormana dalmış... Ne kadar yürüdüğünün farkında bile değilmiş ancak hava tamamen karardığında duyduğu çığlıkla olduğu yerde kalakalmış... Acı çeken birinin çığlığıymış bu... Korkuyla sesin geldiği yöne doğru koşarken biraz ilerisinde gördüğü görüntüyle kıpırdayamaz hale gelmiş... Kocasının vücudu kanlar içinde ona doğru bakıyormuş... Bir şey söylemek ister gibi ağzını açmış ancak dehşetle titremeye başlamış... ''Kaç!!!'' diyebilmiş sadece. Kadın engelleyemediği gözyaşlarıyla gördüklerine inanamazken arkasında duyduğu sesle irkilmiş; ıslak, karanlık, kan ve ölüm kokan bir ses... Arkasını döndüğünde önce gözlerini farketmiş; kan rengi gözlerini... Ve teni bir ölünün teninden farksızmış... Yüzündeki acımasız gülümsemede parlayan sivri dişleri varmış ve her an kadına biraz daha yaklaşıyormuş...''
Aynı anda Jung da bana doğru yaklaşıyordu ve ben istemsiz olarak geriye doğru eğilmeye başlamıştım... Jung ise inanılmaz derecede etkileyici sesiyle anlatmaya devam ediyordu...
'' Kadın yalvarmak için ağzını açtığında tek bir kelime bile edemeden vampir boynuna doğru bir hamle yapmış...'' Ve o anda duyduğumuz gökgürültüsüyle korkuyla yerimden sıçradım ; Aslı ve Hyun ise hikayeye bayıldıklarından benle dalga geçmeye başladılar...
-Ha ha iyi misin Yağmur??
-Burası lanetli bir orman!!
-Hrrr birazdan vampir buraya gelecek!!!
- OFF! Korkmadım tamam mı!!
Jung yüzünde sinir bozucu bir gülümsemeyle bana biraz daha yaklaştı,
- Emin misin?:)
- Vampirlerle bir sorunum yok hatta bence sevimliler bile...
Min aniden boynuma doğru eğilince istemsiz olarak çığlık attım,
Aslı ve Hyun karınlarını tutmuş gülüyorlardı, bense Min'in yanlışlıkla boynuma değen dudaklarından dolayı kıpkırmızı olmuştum ve sinirden gözlerim dolmuştu...
- Sen hariç, senden nefret ediyorum! deyip odadan çıktım...

Ahh yazık kıza bu Min çok kötü ya hikayeye de bayıldım yalnız ne güzel anlattı (anlattın)
Ben olsam Aslı'ya bu yaptıkları yüzünden bir şey yapar intikamımı alırdım ve Min'den de tabiki gıcık nası korkuttu kızı
Canım emeğine, aklına, klavyene sağlık

Jung minede bakın korkuttun kızı (=

Diğerleride ne cesurmuş! Yerlerinden hoplamadılar bile :P

Neyse bölüm harikaydı.Yeni bölümü sabırsızlıkla bekliyorumm (=

Haahaa aanem sinem jungminin dudakları wuuuww

Devamını sabırsızlıkla bekliyorumki hşkayenin içinden geçen hikayede çok güzedli kendinmi yazdın bir yerdenmi duydun çok merak ettim sinemim yaa ben nasıl sabrederimmmm. dıt

:D:D Hasretcim teşekkürler canım:)) O hikayeden dolayı baya çelişkideydim ama beğenilmesine çok sevindim:D:D Hmmm Yağmur çok kızdı gerçekten, neler olur bilemiyorum:P
Reiißend Haqel yorumun için çok teşekkürler; aramıza hoşgeldin bu arada:)
Gülcancım hikayeyi ben uydurdum, çok mu uçuk olmuş?? Sağol canım yorumun için...
Yeni bölümü bekletebilirim çünkü en az 2 bölüm uzunluğunda oldu... T_T Kısaltmaya çalışacağım ama olmazsa öyle yollamak durumunda kalacağım...

Kısaltma canım öyle yolla uzuuun uzuuun okuyalım bu seferde böyle olsun
Hikaye bence çok güzel olmuş bir an ben bile korktum yani arkamdan biri çıkacakmış gibi hissettim